"Sözcük"ten "Öykü"ye...

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

Nedense, kabak tatlısı deyince çoğu zaman içimden gülmek gelir:hem kabak hem tatlı. Hani, kabak tadı verdi, deriz ya, sanki öyle diyenlere nisbet olsun diye, kabak tatlısı, uydurulmuş gibime, yani o söz aklımdayken,tam tatlı değilmiş gibime gelir. (Ne olursa olsun, kabak tadını, tatlıya çevirmek güzel bir şey ama.) Halbu ki ne tatlıdır! Bir de bal kabağından yapılırsa tadından yenmez. Amma suda haşlanmışı vardır, daha doğrusu çoğun buharda haşlanır, içine bir gram şeker konmadan, balkabağından...Bilirsin sen, unutmadıysan. Pek güzel yapardım gençliğimde, ne zaman istesen, hay hay! derdim, koşardım kollarımı çemriyerek, bizimkinde yoksa komşunun bostanına. iki çift güzel laf işitmek içindi hepsi, yoksa sana, senin mavi gözlerine vurulduğumdan değildi. Ne zamanki kabak tatlısı benim sevgimden öne geçmişti, o zaman, vurgunluğum gözlerinden vazgeçip karadenizin mavilerine yönelmişti. Belki de bundan biraz da kabak tatlısı deyince içimden ağlamakla karışık gülmek gelir.

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

nurten aksakal, teşekkürler .

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

Maviye maviye çalar gözlerin deniz mavisine ... bu şiir dolandı dilime yine.Hüzünlü bir kışın evden içeri sokulmaya çalıştığı günlerde onu bekliyorum yine penceremde. Aman nasıl olsa döner demiştim kendimi avutmak için, dönmedi. Bu ikinci kış onsuz, camlarda. Masmavi gözlerini hüzünle yere indirişini özledim, usulca gelip koynuma kıvrılışını, patilerini yorgandan dışarı uzatışını, kışın soğuk gecelerinde beni de ısıtmak isteyen mırıltılı şevkatini. Şaşı mavi gözlü, güzel siyamım, Kaşmirim, yün yumağım, mırmır battaniyem, ateş topum, gülgoncam, çıngıraklı şımarıkım, ıslak burunlum... O da beni terk etti ötekiler gibi, uykularım da onun peşinden... Denize bakmak bile içimi bulandırıyor gözlerim yaşarıyor hemen. Bu rengi görünce sadece onun gözleri, sadece onun suratını suratıma dayadığı zamanlarki şaşkın bakışı...Sabah uyanmaları kocaman bir tırtırlı dille yalanarak. Şimdi yataktan bile çıkasım yok, ev onsuz o kadar sessiz ki... Peynirli makarna yapmayalı çok uzun zaman oldu yapamadım onsuz boğazımdan geçmedi.
Bir gün Nurten'e gittiğimde bir tabak makarnaya bakarak hıçkırıklara boğulmuştum. Ne yapacağını şaşırmıştı Nurtenciğim.
Ne olursun sen ağlama ben sana kabak tatlısı yaparım, acılı mücver yaparım demişti. Sorun makarnada değil diyemedim, boğazıma düğümlenen mavi gözlerin tabağa dikilmiş hayalinde.

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

Öfkeli konuşmalarını, kurumunu çalımını görünce hemen notunu vermiştim. Hele kadınlar hakkında söylediklerini duyunca onun yanından bile geçilmez demiştim. Kadınlar hakkında ileri geri konuşurdu. Bazen kendince espriler yapardı. Kadının kafasına arada bir şeytanlar doluşurmuş. Şeytanları dağıtmak için kadınların saçlarını eline dolayıp şöyle bir sallayacakmışsın kafalarını ki... Kadına güvenilmez, kadın nankördür, kurnazdır, şeytandır derdi bağıra bağıra.
Çırak masanın etrafına sandalyeleri yerleştirirken ben de ekmeği, tabak çanağı taşıyordum masaya. Usta ellerini yıkıyordu. O da lavabonun boşalmasını bekliyordu. Herkes sandalyesine yerleşince tencereyi getirmek için mutfağa gittim. Geri dönerken gördüm onu. Sandalyesinden kalkmış, benim oturacağım sandalyeye minder yerleştiriyordu. Tencereyi alıp masaya geri döndüğümden habersizdi. Minderi sandalyeye özenle koydu, elleriyle minderin üstüne bastıra bastıra yüzeyi düzleştiriyordu. Görmezden geldim. Aceleyle geçip yerine oturdu. O gün onu düşündüm hep; minderi yerleştirişini. Onu düşünürken kendi kendime gülümsedim durdum. Sonra, aşk dedim buna.

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

barış pişti... halı var değiştir =))
elifim ya aşkı hiç böyle düşünmemiştim içim acıdı. =( bu arada senkronizasyon olmuş barış senin öyküdeki önemli bir karakter olan düzeltilmiş minderi almış

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

Bunu derken gözleri kaşlarının altından suç işlemiş gibi Kerem'in gözlerine kaydı.
ahanda burası dediğim yer alıntılamayı bilmiyordum öğretirseniz sevinirim bu arada eren the diyalog writer and "entelektüel eleştirmen"( acaip güzel dipnotlar düşüyor) beni yanlıs anlamıs ona not düştüm ama görmemiş olma ihtimali var koca gelinciğin altında ne yapmam lazım göstermek için.
Egemen the technology handicapped

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

Bırak, dedi anası Suret'in elinden bezi alırken. Toprakla uğraşmış ki eve çamur getirmiş peşi sıra. Dursun yerinde çamur. Git minderi hale yola koy sen. Edilmez mi, didik didik edilir elbet minder de. Sen n'apıyorsun, can sıkıntısından, minderi didiklediğini bile fark etmeden, aklın kim bilir nerde, köşesindeki sökükten sokup parmağını... Bırak, çamurlar kalsın halının üstünde. Çamuru temizliyor aklı sıra... Suret, anasına küskün küskün bakarken bir yandan da ne söylesem de minderi oyuşuma anlamlı bir neden bulsam diye düşündü.

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

Kerem’e söyleyemedikleri içinde duruyordu daha. Söyleyemedikleri, boğazına düğümleniyordu. Koskoca bir balon yutmuş gibi, koskoca bir boşluk hissediyordu içinde. Yerdeki mendile çevirdi bakışlarını Suret, bakışlarını kaçırmadan, korkmadan, Kerem’in gözlerinin içine içine bakıyormuş gibi dimdik baktı mendile. Avazı çıktığı kadar bağırarak içindekileri sayıp dökmeye başladı. Odanın öte ucundakilerin sesleri bıçakla kesilmiş gibi kesiliverdi birden. Sıkma dişlerini, sıkma öyle Kerem, diye bağırdı gücünün yettiğince. Sanki, Kerem’di karşısında duran da yaklaşamıyordu yanına. Uzaktan, mendilin etrafında dönenmeye başladı. Bak dedi usulca, bak… Eliyle odanın öte yanındakileri gösterdi mendilden ayırmadan bakışlarını, Menteşeleri oynayan kapı gıcırtıyla açıldı. Duymadı Suret kapının açıldığını. Bak, arsız diyorlar bana, diye haykırdı, Ne dersin sen bu işe Kerem? Neye yorarsın halimi, arsız mıyım ben, yoksa dellendim mi Kerem… Ağlar gibi çarpıldı yüzü. Güler gibi oldu birden. Sustu. Göğsü hızlı hızlı kabarıp indi. Dudakları titremeye başladı. Gözlerinde yaşlar birikti. Ama kararlıydı içini dökmeye o. Ağlasa da, arsız yaftası da yapıştırılsa diyecekti bir bir içinden geçenleri.

Yeni sözcük "bedel"

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

Benim bedel kelimesi için yazdıklarım sayılmaz, çünkü bir yeşilçam repliği kullanayım dedim ve öylesine yazdım dolayısıyla, öykü için kelime yine "bedel" olsun.

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

Yeni sözcüğü verinceye kadar Nilüfer, ben kafama göre takılayım.

Yerde duran mendili gördü kıvıcık baş. Suret'in kollarından kurtulup yere doğru kaydı kucaktan. Mendile yürüdü ayakları. Minicik elleriyle mendili yerden alıp Suret'e uzattı. Mendili sahibine uzattığı için olsa gerek, taktir edilmeyi bekledi bakışları. Ellerini heyecanla çırparak sağa sola yaylandı. Gözleri Suret'in gözlerinde, onun öpücüklerini bekledi, el çırpıp yaylanarak.

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

nurtencim bende isterdim ki kavuşalım ama hem kendi kısıtlı ciğerlerim hemde annemin fobisi ve kanser dolayısıyla yapmaması gerekenler listesi yüzünden ben işteyken babamın sokağa bıraktığı çintali ( gürcüce küçük pisicik demek) gittiğinden beri içim de yaradır bakarsın uygun bir sözcük gelir de ilhamım açılır en azından edebiyat sayesinde kavuşuruz 3 ay her gece sokaklarda aradığım pisime

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

Ne diyordum: Aklım, ayaklarımdaydı, ayaklarımın arkasında, canım da... Bir ayağım havadayken, yere basacağım anı düşünüyor, süreyi uzatmaya çalışıyordum ki, yerdeki sıkışıyordu, vazgeçiyordum birden, onu koyup ötekini kaldırıyordum. Derken peltekleşen bir konuşmaya benzedi yürüyüşüm, ne doğru düzgün yol alıyor ne de duruyordum, duramazdım da... Ayağımın arkasına, sıcak bir acı gittikçe daha çok yayılıyordu, ıslaktı. Kanıyor olmalıydı. Ayakkabının dikişli bitişinin kemiğime değdiğini hisseder gibiydim, çorapım derimle yada etimle bütünleşmiş gibi geliyordu. Çıkarırken bandaj söker gibi birden,sert çekmeli çorapları, yoksa yapışır kalır... Giyerken neler düşünmüştüm, "prezentabıl bayan" olmak hiç de kolay değilmiş. Hem elimde en az beş kilo loluk bir çanta varken dik durup, saatlerce topukluların üzerinde yürümek... "Bakışlarınızı aşağı düşürmeyin kızlar! omuzlar dik! Siz yardım almaya gitmiyorsunuz, yardım etmeye gidiyorsunuz bunu asla unutmayın! Öyle göğüsler göbeğin üzerine inmesin, bükülmeyin, hep dik! Karın içerde, göğüs ilerde, yapacağınız bu! Zor mu? Zor olsa inanın bunu sizden istemem. Kendiniz için yapın bunu..."
Peltekleşen, kanayan yürüyüşüm, bulduğum ilk çimenlik alanda sona erdi.

Re: "Sözcük"ten "Öykü"ye...

Oturduğum yer bir parktı. Dört yanından dört yöne yol giden bir park. Dört yanımda vızır vızır arabalar... Buraya parkı niye yaparlar ki, Yeşil olsun tamam; ama banklar, fıskiyeler kimin ne işine yarar bu gürültünün ortasında? İnsanlar dinlenmesin diye mi? Ayakkabılarımı çıkarıp, kemiğimde kurumadan sıyırdım çoraplarımı. Bacaklarımı uzattım serin çimenlere. Ayakkabılarım karşımda. Arkadaşımın kredi kartıyla aldığım, on taksitli, deri ayakkabılarım... Bir başkası çıkarıp bırakmış gibi... Topuklu, ucu sivri... " Her işin bir zorluğu var, ama inanın en az zorluğu olan işlerden biri sizinki, bir kaç aylık eğitimle çok paralar kazanabilirsiniz. Bağlamanız gereken bir sermaye yok, dolayısı ile riske ettiğiniz bir şey de yok. Kendinize biraz yatırım yapın, yatırım dediysem kılığınıza kıyafetinize, süsünüze. İnsan görünümüyle karşılanır, kişiliği ile uğurlanır derler ya, e, karşılanmazsanız uğurlanamazsınız da, değil mi ama... Olmadı, rahatlıkla çekip gidebilirsiniz. Yapıp yapamıyacağınız zaten bir haftada belli olur, kararı verecek olan sizsiniz."

Yeni sözcük:park