İmge Öyküler - Sayı 1
İmge Öyküler, Yıl:1, Sayı:1, Şubat-Mart 2005
İçindekiler
İmge Öyküler; Öykü Dostlarıyla Birlikte, Öykü Edebiyatımızın Gereksinimlerine Katkıda Bulunmak İçin... - Özcan Karabulut
Aynanın Arkası - Erhan Bener
Gölgeler - Necati Tosuner
Etiyopya Kralının Gözleri - Mustafa Balel
Yanlışlık - Mehmet Zaman Saçlıoğlu
Bir Türkle Evlenmek İstiyorum - Sevgi Özel
Fazlalıklar - Haydar Ergülen
Katar - Hasan Özkılıç
Sararır - Onur Caymaz
Günden Güne Her Gün - Refik Durbaş
Semih Gümüş ile Öykü Dergiciliğinden Edebiyat Eleştirisine Geçmişten Günümüze Öykü
Hulki Aktunç'un Öykü Dünyası - Füsun Akatlı
Suspiria, Bir Fısıltı - Semih Gümüş
Öykünün Dörtte Üçü Su! - M. Sadık Aslankara
Öykü Ne, Hikâye Ne? - Feyza Hepçilingirler
Anıları Yazmak - Erdal Öz
Öyküye Adanan - Cemil Kavukçu
Aziz Nesin - Çetin Öner
İnci Aral - Işık Kansu
Mizah ve Mizahçı Edebiyatın Neresinde? - Cihan Demirci
Adalet Ağaoğlu ile Sohbetimiz - Müge İplikçi
Rus Edebiyatının Gelişim Süreci İçerisinde Öykü Türü ve Öykü Ustaları - Birsen Karaca
Mavi Kız Böceği - Mihail Mihayloviç Prişvin
Bütün Bir Taşra Halkının Gerçek Olduğunu Kabul Ettiği Tuhaf Bir Hikâye - Marquis de Sade
Öykü Soruşturma: 1980'den Günümüze Türkçe Yazılmış Beğenilen 10 Öykü
İmgelerin Boşluktaki Dansı - Sezer Ateş Ayvaz
Öykü İçin Ne Diyorlar? - Kemal Bilbaşar - Hasan Ali Toptaş
Bahçesiz Bahçelievler, Kumrusuz Kumrular Sokağı, Öyküsüz Bir Ankara mı? - Attilâ Şenkon
Öykü Forum: Diyarbakır - Jaklin Çelik
Düşler Öyküler Dergisinin Serüveni - Adnan Özer
Özel Bir Günün Öyküsü - Aysu Erden
Öykü Bülteni - Deniz Spatar
ISBN: 1305416-3
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
İmge Öyküler'in ilk sayısında Özcan Karabulut'un kaleme aldığı çıkış yazısı "İmge Öyküler: Öykü Dostlarıyla Birlikte, Öykü Edebiyatımızın Gereksinmelerine Katkıda Bulunmak İçin..." başlıklı yazıda derginin Düşler Öyküler dergisinde başlatılan çabanın devamı olduğu ama aynı "düşlerle" ve aynı "öykülerle" devam etmenin doğru olmayacağı dile getirilmiş.
Ek 1: Derginin bu sayısından benim belirlediğim BNA Aday Adayları:
Ek 2: Okuduğum, fakat üzerine bir şey söyleyemediğim öyküler/ yazılar
Erhan Bener - Aynanın Arkası
"Aynanın Arkası" (Erhan Bener, s:7-12)
Öykünün başında insanın aynayla ilişkisini betimleyen bölüm ilgi çekici. Kişinin hergün yaşadığı hesaplaşmanın, özeleştirinin akıcı bir tasviri. Bu tasvir, bir sabah anlatıcının aynada yansımasının yerine kendi varlığının geçmiş olmasıyla kesilir: "Sen deli falan değilsin. Hayal de görmüyorsun. Ben, senden başkası değilim. Yani senin de fark ettiğin gibi, her sabah aynandan yansıyan görüntün değilim. Ben, senim. Senin kendinim."
Aynadaki, anlatıcının öteki yarısıdır. Anlatıcı yaşlanırken, o gençleşmektedir (tıpkı Can Yücel'in "Hayatı Tersten Yaşamak" şiirinde olduğu gibi). Ağzından anlatıcının otuz beş sene daha yaşayacağı bilgisini kaçırır. Ve bir süre sonra tıraşını bitirip aynanın arkasından çekilir. Bu yüzleşme, kişinin aynadaki yansımasıyla değil de gerçekten kendisiyle yüzleşmesi, anlatıcıyı afallatır.
Tam bu noktada, öykünün yeni başlamakta olduğunu düşünüp bundan sonra olacakları düşünürken, öykü, O. Henry'de sıkça gördüğümüz biçimde, fantastik bir sonla noktalandı. Biraz da bu nedenle öykünün aslında yarım bırakıldığı kanısındayım. Oysa öykü çok ilginç yerlere gidebilirdi.
Necati Tosuner - Gölgeler
"Gölgeler" (Necati Tosuner, s: 13-15)
Tam da bir hikâyenin orta yerinde birinci bölüm bitip ikinci bölüm başlıyor. Bu da iki bölüm arasındaki ayrımın nasıl bir temelde yapılmış olduğunu sorgulatıyor. Aralarında zaman açısından bu derece bir süreklilik ilişkisi olduğuna göre ayrım zamansal olamaz. Bir durumla, imgeyle ilgili bir ayrım var sanki. Bu, özellikle ikinci bölümde çok belirgin. Küçük çocuğun yakalamaya çalıştığı kuşa hitabıyla ("Kaçma kuş, kaçma!.." "Uçma kuş, uçma!...") anlatıcının çocuğa hitabı ("Gülme çocuk, gülme!") arasında açık bir benzerlik kuruyor yazar. Çocuğun kuşu yakalama çabasındaki masumluk adamın çocuğun gülmesini engelleme çabasıyla çelişiyor gibi. Bir hüzün yükseliyor.
Sanırım öykünün en çok sevdiğim cümlesi şu oldu: "Yüzlerimizden kuşların gölgesi geçiyordu." Zamanı gelince giden, soğukları beklemeyen leylekler gibi gitmiş bir sevgilinin ardından hissedilenleri mi okuyoruz? Belki...
Necati Tosuner'in çok öyküsünü okudum. Ama yine de Tosuner'in öykücülüğü üzerine söz alacak durumda görmüyorum kendimi. Yazara haksızlık etmekten korkuyorum. Meselâ şunu da düşündürüyor bu öykü bana: acaba yazarın elinden bir sözcüğü, "sanki" sözcüğünü alsak...
Mustafa Balel - Etiyopya Kralının Gözleri
"Etiyopya Kralının Gözleri" (Mustafa Balel, s:16-23)
Öykünün bir çocuğun ağzından anlatılmasının yabancılaştırıcı bir etkisi var. Çocuğun anlattıklarıyla "gerçekte" olanlar arasındaki ilişkiyi açığa çıkarmak için öyküden bir anlığına uzaklaşıp düşünmesi gerekiyor insanın. Meselâ kuğusunu "geh bili bili" diye sesliyormuş gibi yaparak anneannesini işlettiğini söylediği sahnede çocuğun anneanneyi işletmediğini biliyoruz. Anlatıcıyla araya konan bu mesafe beni öyküye daha çok yaklaştırıor, onun dünyasına girmek için içimde merak uyandırıyor.
Büyükbabanın bir yüzü olmaması (karşısında hep yere bakıldığı için yüzünün neye benzediğinin hatırlanamaması) çok etkileyici.
Bu cümleler nedense bir öyküden değil de romandan, upuzun bir romandan çıkmaymış gibi geldi bana.
Öyküde ayrıntıların kullanımının çok başarılı olduğunu, inandırıcılığı artırdığını düşünüyorum. Öte yandan anneannesini işlettiğini sanan bir çocuğun bütün bu ayrıntıları adıyla sanıyla aktarabilmesi de tuhaf geliyor. Yine de sıcak, sürükleyici, güzel bir öykü olduğunu düşünüyorum "Etiyopya Kralının Gözleri"nin.
Öyküye adını veren "Etiyopya Kralı" esprisi, herhalde başkasının mülkünde hükümdarlık etmeye kalkmak gibi bir şeye karşılık geliyor olmalı. Acaba İtalyanlar'ın Etiyopya'yı işgâliyle ne kadar ilgili?
(BNA Aday Adayı)
Mehmet Zaman Saçlıoğlu - Yanlışlık
"Yanlışlık" (Mehmet Zaman Saçlıoğlu, s:24-25)
Öykünün yazılmasının üstünden yaklaşık 6 sene geçmiş. Artık Şükran Kurdakul da yok.
Geçmişe duyulan özlem çok güzel ifade edilmiş. Bir türlü varılamayacak, hiçbir vapurun insanı götürmeyeceği bir liman... Yine de öyküde bir eksik olduğunu hissediyorum. Bilmem.
Sevgi Özel - Bir Türkle Evlenmek İstiyorum
"Bir Türkle Evlenmek İstiyorum" (Sevgi Özel , s:26-31)
BU öykü üzerine söyleyecek pek fazla şey bulamadım. Yoksul bir mahallenin bütün bekar erkeklerinin zengin bir Japon kadınla tanışma ümidiyle birbirinden habersiz mahalleden ayrılması, sonra elleri boş, kafaları önde geri dönmesi...
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
Eren'in Tosuner notunu görünce tipik bir savunma adamı içgörüsüyle Gölgeler'i okudum.
Öykünün tamamına nüfuz edemedim; ama yukarıdaki tasvir epey güldürdü beni. Çocuğu paytak paytak koşarken görür gibi oldum, kaygılı gözlerle ona bakanı da.
Haydar Ergülen - Fazlalıklar
"Fazlalıklar" (Haydar Ergülen, s: 33-37)
"Fazlalıklar" tek bir hikâye değil. 10 tane kısa kısa hikâye. Ergülen bu hikâyeleri "neden yazdığını" en son hikâyede, "Kıssadan Hikâye"de "açıklamış:
Bu kısa kısa hikâyelerin hepsi üzerine bir şeyler söylemek zor. En çok da kısalıklarından ötürü. Yine de bir iki alıntı:
"Sıhhiye Memuru" başlıklı hikâyedeki göndermeler beni gülümsetti. Önce Necati Cumalı'nın Ay Büyürken Uyuyamam'ındaki "İğneci" karakteriyle kurulan bağlandı, sonra da Çehov'a yapılan gönderme ilgi çekici:
"Kâmil Bey" hikâyeye dönüşememiş bir kahramanın hikâyesi. Bu haliyle de paradoksal bir hikâye.
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
"Aynanın Arkası" (Erhan Bener, s:7-12)
Ayna kullanılarak bireyin iç dünyası görmemiz sağlanmış. Bireyin ikilikleri, çelişkileri, hesaplaşmaları derken öykü eren'in de değindiği gibi birden umulmayacak bir biçimde değişmiş. Bu değişiklik öyküye olan yakınlaşmamızı olumsuz etkilemiş. Ben "ömür" üzerine olan konuşmadan sonra öykünün farklı bir mecraya akacağını ummuştum, ama umduğum mecra bu değildi...
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
"Etiyopya Kralının Gözleri" (Mustafa Balel, s:16-23)
Diktatör büyükbaba iyi anlatılmış. İnsanlara olan yaklaşımı, çevredekilerde ve özellikle bir çocuğun gözündeki imajı... Bir patlama anı gerekiyor büyükbabanın kendini toparlaması, etrafındakilere eziyet vermemesi,dur denilmesi için ; o patlama anı, oyuncağı parçalanan bir çocuktan geliyor.
Öykünün final cümlesine kafam takıldı :
Buradan ne çıkartmamız gerekiyor. çocuğun hayal olduğunu mu? Yoksa "evlenmek" sözcüğü; ev sahibi olmak anlamında mı kullanılmış? İki olasılığı da düşünelim. Çocuğun hayal olduğunu düşünmek, o ana kadar gelen gerçek anlatımın reddi olur ki , olay örgüsünü düşündüğümüzde bu pek tutarlı değil. "Evlenmek" sözcüğünü "ev almak" anlamında kullandıysa eğer yazar, iyi bir tercih yapmadığını düşünüyorum.
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
Ben şu iki ihtimal arasında kalmıştım: 1.) Anlatıcı evlilik dışı bir çocuktur ve büyükbaba bu "utancı" kabul etmek istemediği için anneyle babanın evlenmesine izin vermemektedir. 2.) Anlatıcının babası ölmüştür ve annesi bu arada başka bir adamla tanışmıştır, ama büyükbaba bu evliliğe engel olmaktadır.
Birincisi bana daha olası görünüyor. Ama yoruma açık tabii...
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
"Yanlışlık" (Mehmet Zaman Saçlıoğlu, s:24-25)
Öykü, belki de bizim kuşağın fazla yabancı olmadığı bir ortamı tanıtıyor. Evimizde ailemizden aldığımız birikimin kitaplarını, türlerini tanıyoruz yazardan. Babasının kitaplarını ayırdıkları başlıklar ; evimizde babamdan kalma kitapların başlıklarıyla örtüşüyor. Çocuklarının "edebiyat"la ilgili olanları sahiplenmeleri ise bizleri anlayıtıyor sanırım. Sizi bilmem ama ben bu bölümleri fazla "içeriden" okudum:
İdealist, cumhuriyete bağlı bir aydının kitapları ve ondan geriye kalanlar... Biri gidip biri gelen iki trenin zıtlıkları...Devrim-karşıdevrim mücadelesi diye okumak aşırıyoruma denemesi olmayacaktır sanırım. Öyküden çok öykünün bıraktıkları, kopuş duygusu beni öyküye bağladı.
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
Haklı olabilirsin. Benim sıraladığım iki ihtimalle birlikte, senin birinci madden de çıkartılabilir ama öykünün hiçbir yerinde bu konuda bir gönderme yok. Aksine ailede "anne-baba ilişkisi" de dahil hiçbir şeyin herhangi bir farklılık içerdiğine dair bir iz göremedim. Tekrar okumak gerekecek. Okulda,tenefüs aralarında ve yavaş bir internetle okuyorum. Bir yandan eren birşeyler yazdıkça onu yalnız bırakmama isteğiyle, tüm tenefüslerimi öykülere ayırdım bugün. Eve gidince sakin kafayla okumalı tekrar. Her açılan yeni başlık, yeni öykü hevesle okunan bir bölüm oluyor benim adıma.
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
"Fazlalıklar" (Haydar Ergülen, s: 33-37)
Öyküde geçen Kirazın Tadı filmini merak ettim.
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
Yıllar önce Ankara'da izlemiştim. Oldukça etkilenmiştim. Yanlış hatırlamıyorsam filmdeki çekimlerin bazılarında "oyunculara" bir film çekildiği bile söylenmemişti.
Hasan Özkılıç - Katar
"Katar" (Hasan Özkılıç, s: 38-46)
Tam da bunları sordum kendime bu öyküyle ilgili. Bize ne?
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
"Günden Güne Her Gün" (Refik Durbaş, s:52-55)
Forumda şiir üzerine fazladan bir konuşma yapmak gibi bir niyetim yok ama oldum olası R.Durbaş'ın şiirlerini sevemedim. Bir zorlama sezdim hep. Şiirde bir öğenin sık tekrarlanmasını sevmem. Anlatmak da zor ama şu alıntıyla örneklemiş olacağım sanırım
R.Durbaş'ın tüm şiirlerini okumadım, bir iki kitabından ve dergilerinden tanıyorum onu. Daha fazla tanıyan arkadaşların yorumları yönlendirici olacaktır benim için.
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
Bir derginin bütün öyküleri/ yazıları üzerine bir şey söylemeye çalışmak pek kolay bir iş değil. Bunu daha kolları sıvarken biliyordum. Şimdi, derginin ilerleyen öykülerini okudukça bu zorluğu daha da iyi görüyorum. Belki şöyle bir şey yapmak daha iyi olacak. Okuduğum, fakat üzerine bir şey söyleyemediğim öyküleri/ yazıları ayrıca bu mesaj içinde listelemek istiyorum. Şimdilik bu listenin fazla uzun olmayacağını ummaktan başka yapacak bir şey yok...
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
"Öykü Dediğin" (M. Sadık Aslankaya, s: 71-74)
Sözcüğün yazınsal metnin , birincil öğesi olduğu görüşünü bildiren, öykünün ilk öğesinin "olay" değil "sözcük" olduğu öne çıkartan bu yazıyı severek okudum. Öyküyü oluşturan sözcükler için :
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
"Öykü Ne Hikaye Ne?" (Feyza Hepçilingirler, s: 75-77)
Yazıda "öykü" ve "hikaye" sözcüklerinin karşılaştırması, kullanım olanakları tartışılıyor. Bu konuda herkesin bir görüşünün olması, farklı öneriler görmemiz güzel. Biz de forum olarak öyküyü kullanıyoruz ama hikayeyi ismimiz yapmamız (uzunhikaye'yi kastetdiyorum), ondan ürkmememiz, zaman zaman bu kavramın da dilimizde yaşadığı gerçeğini yadsımamamız gibi bir gerçekliğe de sahibiz. Yazıda dikkatimi çeken Tomris Uyar'ın şu tanımı oldu. Sizce de mantıklı değil mi?
Semih Gümüş ile Söyleşi
"Semih Gümüş İle Öykü Dergiciliğinden Edebiyat Eleştirisine, Geçmişten Günümüze Öykü" (s: 56-64)
Semih Gümüş, eleştiriyi neden yaratıcı emek gerektiren bir yazın türü olarak gördüğünü anlatırken, daha önce kullanmış olduğu "sivil eleştiri/ resmî eleştiri" gibi kavramları da örnekleriyle açıklıyor. Edebiyatla eleştirinin birbirini besleyen yanyanalığını kendi eleştiri verimi üzerinden örnekliyor. Söyleşide, büyük yayınevlerinin eleştiriyi bir reklam/ tanıtım aracı olarak görüp kullanmalarının popüler edebiyat ürünlerini eleştirmeyi imkânsızlaştırdığı düşüncesi dikkat çekiyor.
Füsun Akatlı - "Hulki Aktunç'un Öykü Dünyası"
"Hulki Aktunç'un Öykü Dünyası" (Füsun Akatlı, s: 66-68)
Okumadığım kitaplar, izlemediğim filmler üzerine yazıları okumaktan kaçınırım. Bir sürpriz açıklanacakmış da ben o sürprizi olması gerektiği gibi yaşamayacakmışım gibi bir his baskındır bu tavrımda. Bir de kitabı okumadığım için yazılanları sindiremeyeceğimi, incelikli göndermeleri anlayamayacağımı düşünürüm. Yine de es geçmedim Füsun Akatlı'nın yazısını. İyi ki de es geçmemişim.
Aktunç'un öykülerini iyiden iyiye merak ettirdi bu yazı. Özellikle de Kurtarılmış Haziran'daki "Beyoğlu'nun Kirli Tarihi"ni... Belki Aktunç'u da konuk ederiz foruma?
Yazıda anılan kitap ve öyküler şöyle:
M. Sadık Aslankara - Öykünün Dörtte Üçü Su
"Öykünün Dörtte Üçü Su" (M. Sadık Aslankara, s: 71-74)
Aslankara'nın sorusu kışkırtıcı olduğu kadar da önemli. Toplam üç yazıdan ibaret olacağını söylediği bir yazı dizisinin ilk yazısında sözcüğün öyküdeki yerini inceliyor yazar.
Feyza Hepçilingirler - Öykü Ne, Hikâye Ne?
"Öykü Ne, Hikâye Ne?" (Feyza Hepçilingirler, s: 75-77)
Başlıkta sorulan soru (sual) etrafındaki tartışma (münakaşa?), bence enikonu sıkıcı bir tartışmadır. Biraz da bu nedenle, neden birilerinin durup durup bu soruyu sorduğunu pek anlayamam. Elbette iki kelime (sözcük) arasındaki anlam (mânâ) farkları üzerinde düşünülebilir, ama bana göre bu iki kelime arasında, günlük kullanımda henüz açık bir anlam farkı oluşmuş (hasıl olmuş) değil. Bu nedenle bütün öneriler zorlama duruyor. Yazıda, bence esas dikkat çekici olan, bir dilde eşanlamlı kelimelerin kolay kolay barınamayacağı düşüncesidir.
Yazıyı okurken şunu da düşünmeden edemedim: İngilizcedeki "story"ye karşılık dilimizde iki kelime var, ama bu iki kelime el ele verip"story"nin tek başına yüklendiği anlamları karşılamaya yetmiyor. Özellikle "story"nin "haber metni" anlamı, bence edebî (yazınsal) türün de kökenlerinden biri hakkında önemli bir ipucu barındırıyor. Oysa ne hikâye ne de öykü böyle bir anlama yaklaşamıyor. Yaklaşması şart değil elbette, ama işte böyle apaçık politik (siyasî) bir çatışmanın dil içinde böylesine görünür olması bana tuhaf geliyor, ben de "hiç olmazsa şunu da düşünseydiniz" demekten kendimi alamıyorum.
Çetin Öner - Bana Gelen Mektuplar
"Bana Gelen Mektuplar" (Çetin Öner, s: 85-88)
Aziz Nesin'in Çetin Öner'e gönderdiği 12 Eylül 1975 tarihli mektubu paylaşmış yazar bizimle. Aziz Nesin'in şu sözlerinin (bu minvalde Nâzım'dan aktardığı bir de anı var) altını çizmek istedim:
Mektubun bundan sonraki bölümünde Öner'in "Gülibik" adlı öyküsünü eleştiriyor Nesin. Meraklısına... Belki çocuk edebiyatı hakkındaki şu cümlesini de not etmekte yarar var:
(BNA Aday Adayı: "Pulların Savaşı", Ülkü Tamer)
Işık Kansu - İnci Aral
"İnci Aral" (Işık Kansu, s: 89-96)
Işık Kansu, etkileyici bir biyografik anlatı kaleme almış. Acı ve hüzünle örülmüş bir çocukluk ve gençlik geçirmiş Aral. Babası ve annesiyle ilişkisi, kitaplarla ilişkisi... Yazarı daha yakından tanımak isteyenler için birebir. Okurken bunun, daha uzun bir biyografinin parçası olduğunu düşündüm, ama gördüğüm kadarıyla Işık Kansu tarafından yazılmış daha kapsamlı bir İnci Aral biyografisi (kitaplaşmış olarak) yok. Bu yanıyla biraz garipsediğimi söyleyebilirim bu anlatıyı. Öte yandan dilini ve ayrıntıların birbirine bağlanmasını beğendiğimi belirtmeliyim.
"Tavanından sucuklar sarkan iki katlı ahşap evin pencere önü" tamlaması kulak tırmalamıyor mu?
Bir döneme ilişkin güzel bir hatırlatma:
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
Ben de Deniz Spatar tarafından hazırlanan Öykü Bülteni'nin hikâyesine değineyim yeri gelmişken. Bir veraset ilamı gibi anlaşılmasın; ama öykü bülteni çıkarma fikri Bir Bilet Gidiş Dönüş dergisi içinde çokça tartışmaya neden olan ve çokça eleştiri alan bir fikirdi; buna rağmen fikir bir itici güç bulmuş olacak ki ilk öykü bülteni derginin 1999 yılını gösteren 17 nolu Kasım-Aralık sayısında bir ek olarak dağıtıldı. Ayrıca kitabevlerinde ücretsiz dağıtılmak üzere de yerini aldı. Mart-Nisan 2002 tarihli (yeni numarasyondaki) 12. sayıya dek de iki ayda bir kesintisiz yayımını sürdürdü.
Yanlış anımsamıyorsam 2001 yılındaki 5. Öykü Günleri'nde bu çalışmayı gören Deniz Spatar konuyla çok ilgilenmişti. Fikri çok iyi bulmuş ve radyoda bu konseptte beraber çalışma yapalım önerisinde de bulunmuştu. Lakin Öykü Günleri'nin ve İmge Öyküler'in (Yusuf Eradam'ın deyişiyle) "kifayetsiz muhteris" bir neferi tarafından uyarılmış olacak ki, bir kez daha bu konuda kendisiyle iletişim kuramadık.
Nice sonra, işte, İmge Öyküler'in bülteni geldi. Çok sevindik; çünkü Deniz Spatar yapmak istediğimiz şeyi gayet iyi anlamış ve titiz bir uygulamayla da bunu ortaya koymuştu. Keşke çoğul bir tartışma ortamında bu çaba daha da zenginleşebilseydi...
Müge İplikçi - Adalet Ağaoğlu ile Sohbetimiz
"Adalet Ağaoğlu ile Sohbetimiz" (Müge İplikçi, s: 101-111)
Söyleşinin başında Adalet Ağaoğlu "öykü mü yoksa hikâye mi demeli?" sorusunu sorup bu soruya kendi cevabını veriyor. Yazarın 50'li yıllarda yaşanan baskıya ve sansüre verdiği örnekler oldukça çarpıcı:
Yazarın foruma da konu ettiğimiz "Yüksek Gerilim" hikâyesiyle ilgili bir notu da aktarmakta yarar görüyorum:
Benim üzerine düşünmeyi sevdiğim, forumdaki okumalarda da sık karşımıza çıkan "köy cinselliği" konusunda da (Üç Beş Kişi romanı bağlamında) şunları söylüyor Ağaoğlu:
Son bir alıntı:
Hiçbir romanını okumadığım Adalet Ağaoğlu'nun bu söyleşisini büyük bir keyifle okudum. İlginç değil mi?
Mihail Mihayloviç Prişvin - Mavi Kız Böceği
"Mavi Kız Böceği" (Mihail Mihayloviç Prişvin, çev.: Birsen Karaca, s: 116-118)
Kısa, heyecan verici ve vurucu bir öykü "Mavi Kız Böceği". İnsanı hemen saran, dinamik ve umutlu bir havası var; savaşa rağmen. Özellikle şu ayrıntı çok hoşuma gitti:
Anlatıcının/ yazarın bir çocuğun gülümsemesiyle savaşın dünyasından çıkıp başka bir dünyaya girivermesi ne güzel anlatılmış bir cümlede. Prişvin'in başka öykülerini de okumak için sabırsızlanıyorum; Türkçeye çevrilmiş başka öyküsü olup olmadığını bilmesem de...
Yusufçuğun bir diğer adının da kız böceği olduğunu bilmiyordum.
(BNA Aday Adayı)
Re: İmge Öyküler - Sayı 1
"İnci Aral" (Işık Kansu, s: 89-96)
Bu kadar hüzünlü bir yaşamöyküsü...İnci Aral'ı hiç okumamış biri olarak , merakım nasıl büyüdü anlatamam.