Hep Ayaklarıyla mı Yürür Bu İnsanlar?

Şeker Gibi Ayakkabılar

Gözleri dolu dolu çocuk bir annesine, bir karşısındaki ayakkabılara bakıyordu. Hemen ilerideki milli piyango gişesinin önünde sıraya girmiş annesi ayağını hızlı hızlı yere vuruyordu.

Dokunsan ağlayacaktı bacaksız. Fotoğraf makinemi arkaya doğru alıp, yanına gittim.

"En çok hangisini sevdin söyle bakalım."

Ağladı ağlayacak gözlerle bana baktı. Sonra kafasını çevirip ayakkabılara...

"Üstteki"
"Hangi üstteki?"
"En baştaki. Sarı kırmızılı olan."
"Cim bomlusun galiba."
"I-ıh!"
"O zaman neden onu seçtin?"
"Abimin çantası var. Aynı renk. Bana vermiyo hiç."
"Sırf o yüzden mi?"
"Bi de, şeker gibi."
"Hmm. Bu mantıklı. Ama senin ayağına büyük değil mi bunlar?"
"Annem de öyle dedi."
"Doğru demiş annen."
"Olsun. Büyüyünce giyerim ben de."
"Ama ya büyüyünce sevmezsen bu ayakkabıyı?"
"Severim."
"Şimdi seveceğini düşünüyorsun ama, o zamana kadar başka ayakkabılar görüp onları seversen?"
"Onları da alsınlar."
"O kadar çok ayakkabıya paraları yetmez ki annenle babanın."
"Bana ne!"
"Uslu çocuklar böyle yapmaz ama..."
"Saysaldan çıkçak ya!"
"Ne?"
"Paraları yeter. Babam tam on milyon liralık saysal oynadı. Bu sefer çıkçak dedi."
"..."

Yanaklarından yaşlar dökülmeye başladı.
"Bana ne! O ayakkabıdan istiyom işte."

O kadar şekerdi ki, makinemi çıkarıp bir fotoğrafını çekmek istedim ki kadın karşımda bitti:

"İzin aldınız mı?"
"Efendim?"
"Fotoğrafını çekmek için izin aldınız mı dedim?"
"Ben sadece ayakkabılarını çekiyordum."

Zırıl zırıl ağlayan çocuğu kolundan çekiştirerek uzaklaştı.

"Ben sana yabancılarla konuşma demedim mi!"
"Ayakkaplar..."
"Eve gidince görürsün sen ayakkabıyı."

Bir yaz günü öğle vakti Sakarya Caddesi'nde çiçekçilerin hemen yanındaki o betondan heykelin önünde durdu. Pantolonunun paçalarına baktı. Sol bacağını dizden kırıp azıcık yukarı kaldırdı. Eliyle bir iki vurdu pantolonunun paçalarına. Gömleği, pantolonu tertemiz, jilet gibiydi. Ellerini ceplerine sokup etrafına bakındı. Beklediği kadının geldiğini görünce başını kadının geldiği yönün aksi tarafına çevirdi. Kadın yanına gelip merhaba deyinceye kadar öylece kaldı. Kadın gelip merhaba dedi. Beriki gülümseyerek, ağaç olduk sıcağın altında dedi. Kadın niye geç geldiğini anlatmak için ağzını açmıştı ki, yürü hadi deyip yola koyuldu. Kadın arkadan arkadan yürürken nesini seviyorum ben bu adamın diye geçirdi içinden. Adımlarını hızlandırıp ona yetişti. Nereye gidiyoruz diye sordu. Başını çevirmeden, bir kere de soru sorma, dedi. Tuna Caddesi'ne gelince kadını kolundan çekiştirip bulvar tarafına yönlendirdi. Adımlarını hızlandırdı. Kaç saat izin aldın dedi. Kadın, iki saat dedi. Niye akşama kadar gelmeyeceğim demedin, dedi beriki. Kadın, babamın çiftiğimi orası, ancak o kadar alabildim dedi. Gelen taksilerden birine el edip otomobili durdurdu. Kapıyı açtı. Kadın, öyle şaşırdı ki onun bu davranışına kapıdan önce kendisi mi girecek, yoksa o mu girecek anlayamadı. Hadi diye koluna dokundu adam. Önce kadını bindirdi ve ilk kez, şoförün yanına değil de kadının yanına oturdu. Kadınla şoför aynı anda sordular: Nereye? Kadınun usulca sorusunu şoförün kalın sesi bastırdı. Şoföre bakıp Tuzluçayır dedi gömleğinin yakasını düzeltirken. Kadına dönüp şoförün görmesinden tedirgin belli belirsiz gülümseyerek, bir kere de soru sorma dedi. Kadın onun şakaklarından akan tere baktı. Öndeki koltuğun arkalığını kavrayan ellerine, baş parmağındaki taze yanık izine, kısacık saçlarına, terden ıslanmış koltuk altlarına. Yanına sokulup ona belli etmemeye çalışarak adamın kokusunu içine çekti. Derin derin soluk alıp ciğerlerini onun kokusuyla doldurdu. Beriki, sanki arabayı kendisi kullanıyormuş gibi, gözünü ayırmadan yola bakıyordu. Kadın onun gözlerini kırpıştırışını izledi. Terden tel tel olmuş siyah kirpiklerine, bembeyaz, pürüzsüz sol yanağına baktı. Ayağıyla ayağına dokundu. Adam yoldan gözünü ayırmadan gülümsedi. Yine gözünü yoldan ayırmadan eğilip kadına, yeni aldım, seninle buluşacam diye, beğendin mi, dedi ayağındaki hardal rengi ayakkabıları gösterirken. Kadın, gülümsedi. Şoförün görmesinden tedirgin olup kızacağını bile bile uzanıp onun yanmış parmağını okşadı.