Gümüş
Fotoğrafları birkaç gün önce çektim. Artık buruşturup atılmış gazete kâğıdından külahların olmadığı, yerini poşetlerin, plastik şişelerin, kurumuş soğan, mısır kabuklarının, rüzgârda yuvarlandığı, karasineklerin uçuşup durduğu yolda dolaşıyordu. Elinde incecik bir dut sopası.
Evlerinin yanındaki küçük köpek; Gümüş’ü sabahtan bu yana kim bilir kaçıncı kez, sevip okşuyordu. Damdaki yaprak yiyen keçilerin resmini çekerken, köpeğinin, Gümüş’ün de resmini çekmemi. Küçücük bir tahta kulübenin yanına, uzunca bir iple bağlanmış, gözlerinden yaramazlık ve zeka fışkıran, bir yandan da boynundaki ipi kemirerek kim bilir ne özgürlük düşlerini gerçekleştirmeye çalışan kendi küçük, uyandırdığı duygular büyük, bir varlık; Gümüş.
Re: Gümüş
Benim de kanatlarım olsa
Martılar gibi dönsem dursam
Gültekin Emre-Küçük Deniz-yapı Kredi.Sayfa:314
Re: Gümüş
Paylaştığınız fotoğraflar için çok teşekkürler. Özellikle çocuk fotoğrafı çok hoşuma gitti. Çocuğun yüzündeki beklenti o kadar canlı ki insanı o kaygının nedenini anlamaya zorluyor adeta.
Ne yazık ki siteye yüklenen fotoğraflar otomatik olarak küçülüyor. Oysa fotoğrafların ayrıntılarını görebilmek için yüksek çözünürlüklü kopyalarını da görebilmemiz lâzım. Bu sorunu çözmeye çalışacağım; belki fotoğrafların üzerine tıklayınca büyümesini sağlayabiliriz...
Re: Gümüş
O, çok yerinde duramayan, hayalperest, zeki, meraklı, her şeyi anlamaya çalışan bir çocuk. Babasının, annesinin hele yazın köyde hiç işleri bitmiyor. Bu nedenle onun bu kişiliğine karşı tek çözümü, ona bir yer, gidebileceği, yapabileceği şeyleri sınırlama olarak bulabilmişler. onlar da bu çözümden memnun değil, çocuk da. ama hepsi bunun, yaşamlarının bir koşulu ve gereği olduğunu biliyorlar. çocuğun yüzündeki o ifadenin çoğu, çizilen sınırların acısından, sınırların ötesine, denize, dereye, başka özlemlere varan yerlere gidebilecek durdurulmuş adımların izleri.