Davulcu

DAVULCU
Bando takımında davul çalmak istemeyen iri yarı bir genç, zorla, dövüle dövüle bando takımında davulcu yapılır. O keman çalmak istemektedir. Kemanın şekline, sesine aşıktır. Zorla davulcu oluşu nedeniyle davuldan nefret eder. O kinle davula daha sert vurur tokmağı.
Aradan bir yıl geçer. Bando takımının eğitim süresi bitmiştir. İş gençlere süslü, göz alıcı, kırmızı, mavi şeritlerle süslü elbiseleri dağıtmaya kalmıştır. Bizim gence de elbisenin daha büyük olanından bir adet verilir. Gönülsüzce de olsa elbiseyi giyer. Elbise vücuduna uymuştur, hatta yakışmıştır bile. Bir an kendini iyi hisseder. İçinde bir sevinç kıpırtılarının depreştiğini, kımıldadığını duyumsar. Sadece bir sorun vardır. Sağ elinin kolunun, ceketin sağ kolu diğerinden en az yirmi – yirmi beş santim kısadır. Elbiseyi dağıtan kişiye bunun hatalı dikildiğini, kolunun birinin daha kısa olduğunu, elbiseyi başka bir elbiseyle değiştirmesini ister. Elbise dağıtıcısı şaşırır. Böyle bir şeyin olanaksız olduğunu söyler. Eline metreyi alır; elbisenin kollarını ölçer. İkisi de eşit uzunluktadır.
Davulcu genç, hırsla davula vura vura bir yıl içerisinde halter çalışan veya basket oynayıp boyu uzayan sporcular gibi davula tokmağı vura vura, sağ kolu diğerinden daha fazla uzatmıştır.

Üzgünüm; nereden okuduğumu, duyduğumu bilmiyorum!