Çocuk Ölümleri

Her paragrafında bir çocuğun ölümünü anlatan bir öykü yazacaktım. Damdan, güvercin sevdasına düşen, otlattığı ineği yılandan korurken ısırılan, ağabeyinin şaka niyetine doğrulttuğu av tüfeğinden çıkan saçmalarla, derin bir kuyuya taş atıp, eğlenirken, ne olduğunu anlayamadan ölüveren çocuklar olacaktı her bir paragrafta.

Birini yazdım. Bir çocuk koynuna bir sürü taş doldurdum. Kuyunun başına gitti. Kuyuya atarken taşı... Kısa bir şeydi yazdıklarım. Şunu fark ettim yazarken, çocukla ölümü yanyana koymak zor mesele. Harflerle de olsa, beyaz kağıtta çocuk ve ölüm. Nasıl yazılacağını bilemedim bazı şeyleri. Kesilen soluk, duran yürek gibi. Örttüm başka sözcüklerle, ölümü, kanı, küçük cansız bedeni.

Diğerlerine geldi sıra. günler geçti. Bir satır ilerlemedi. Bir şey vardı yazmaya engel. Sonra fark ettim ki engel bir soruydu;

Bir öykü, kaç çocuk ölümü kaldırır? Biri bile yürek deşerken...