Bodur Minarenin Ötesinden

Arkadaşlar,

ilk atölye ödevimizin Yusuf Atılgan boylarından olması sanırım çok garip kaçmayacaktır. Okuduğumuz öykülerin hemen hepsi üzerine çok şey söylemeye, yeniden düşünmeye ve kurgulanmaya değer olduğu halde içlerinden birinin yazma ediminde karakterleri düşünebilmek açısından atölye katılımcasına fazlasıyla imkân sunduğunu düşünüyorum.

"Bodur Minareden Öte" öyküsünün kahramanı iki kişilik bir aşkı tek başına yaşarken okurun içinde bir ukte kalıyor ister istemez. Acaba, diyor acımasız okur, "yazı makinesinin düğmelerine basmaktan bükük parmaklı kadın" nasıl duydu bu öyküyü? Neler hissetti o vapur yolculuklarında, bodur minareye kadar olan takiplerde, beklemelerde? "Kırk yıllık karısının adını unutan adam"a aşık mıydı gerçekten? Yoksa alay mı etti onunla, işsizliğinde bir iş miydi onun kendini bekleyişi? Yoksa bütün bu sırladıklarım zırvaydı da başka bir olay mı vardı bizim tek yanlı gördüğümüz öykünün altında?

Bodur Minareden Öte'yi yeniden yazmayı öneriyorum. Bu kez karşı taraftan, kadının ağzından; hodri meydan!