Aşçılar

Ufukta güneş batmaktadır. Yaratıcılıktan uzak yazarların mutluluk fonu olarak kullandıkları kalıp tüm sahneye giydirilmiştir. İkinci büyüğü yarılamış aşçılar bu mutluluktan uzak, tartışmaya dalmışlardır.

I:Yemek beyler, yemek, tüm gerektittit, gerek-tir-dik-leriyle, uğruna yaşanacak tek şeydir.

II: Çok yaşa azizim. Lakin yapmak mı yemek mi? İdrakim isabetinizin derinliğine varamıyor.

III: Ömrümüzü verdik yemeğe. Birimizin eli birimizinkini tutmaz, o öyle, öyle de hepimiz hepimizin neyi, nasıl, nelerden yaptığını şak diye anlarız. Yaptığı yemek ortada, ne derinliği daha?

II: Üstadım dur, hemen öyle,

I: Müsade et biraderim. Sen neden yemek yapıyorsun?

III: Başlamayın yine, kıza söyle, şalgam getirsin.

I: (Telsizle konuşur, kız şalgam getirir.) Ne diyorduk, hah, azizim iyi bir tabak, doğru renkler, yemek mutluluğa çok yakındır biraderim. Hem bak tabağın tada,

II: Üstadım, yemek anlamını tabakta değil damakta bulur. Hatta midede de. Harika tat, kolay sindirim, mideden mutluluk yayılır. Usta aşçı bunu yapabilendir.

I: Tevazu gösteriyorsun biraderim. Hazırladığın tabakları izlemek en büyük zevkim. Dehanın farkındayım; salatada hangi ot daha çok, marulun beyaz, lezzetli göbeği doğranmış mı doğranmamış mı, hepsinin sadece tadı değil, anlamı da farklı, değil mi?

II: Eski rakılar böyle değildi. Babam içerdi, küçüktüm ben. O kafayla bile saniyede doğrardı domatesi. Neyse üstadım, mutluluk iyidir, mutlu eden yemek de iyidir.

I: Esirgeme biraderim kendini bizden. Söyle işte. (Ötekine döner.) Sen ne diyorsun?

III: Bıktım bu işlerden. Kızı çağır, hangisi daha iyiymiş, onu mutlu edermiş, ona sor. Uğraşmayın benle.

Telsize cevap gelmez. Kız tuvalette mastürbasyon yapmaktadır. Aşçılar bunu bilmez, aşçıları izleyenler de bilmez.

VIIII: Ustam vardı, salak, yemekte asıl olan derdi ...