Lord Dunsany - Konuk

Konuk
Lord Dunsany

Genç bir adam akşam saat sekizde Londra’nın gösterişli bir restoranına girdi.

Yalnızdı, ancak ayırtmış olduğu masaya iki kişilik servis açılmıştı. Akşam yemeğini son derece titizlikle seçmiş, bir hafta önceden postayla restorana bildirmişti.

Bir garson ona diğer konuğun ne zaman geleceğini sordu.

“Herhalde kahveden önce onu görmezsiniz” diye cevapladı genç adam. Akşam yemeğini yalnız yedi.

Yan masadakiler genç adamın özenli akşam yemeği boyunca, mütemadiyen boş sandalyeye bir şeyler anlattığını, kendi kendine konuştuğunu görmüş olmalılardı.

Çorbasını içerken, “Galiba babamı tanıyordun” dedi ona.

“Bu akşam seni çağırttım” diye devam etti, “çünkü bana bir konuda yardımcı olmanı istiyorum; hatta bunda ısrar ediyorum.”

Adamın, boş bir sandalyeyle konuşmayı sürdürmesi dışında sıra dışı hiçbir yanı yoktu. Kuşkusuz, aklı başında her adamın isteyeceği türden, güzel bir akşam yemeği yiyordu.

Burgondi şarabının servisinden sonra konuşması iyice hararetlendi; aşırı içerek şarap sefasını mahvetmedi.

“Bazı ortak tanıdıklarımız var” dedi. “Teb’de Kral Set’le tanıştım geçen yıl. Sen görmeyeli pek değişmemiş gibi. Alnı bir kralınkine göre biraz dar gibi geldi bana. Keops seni karşılamak için inşa ettirdiği evden ayrılmış. Senin için yıllarca hazırlanmış olmalı. Herhalde nadiren öyle eğlenmişsindir. Bu yemeğin siparişini bir hafta önceden verdim. O zaman, yanımda bir hanımefendiyle buraya geleceğimi sanıyordum, ama o gelmeyince sana teklif ettim.

Sonuçta Truvalı Helen değil ya bu! Helen hakikaten çok güzel miydi? Sen onunla karşılaştığında pek değildi muhtemelen. Ama Kleopatra’da şanslıydın. En güzel olduğu zamanlarda onu tanımış olmalısın.

Sen eski zamanların ne denizkızlarını, ne perilerini ne de güzel tanrıçalarını tanırsın. Bu da senin en iyi yanın.”

Garsonlar masasına geldiğinde sustu; ancak onlar gider gitmez konuyu değiştirdi. Hâlâ boş sandalyeye dönük duruyordu.

“Biliyor musun seni burada Londra’da gördüm daha geçen gün. Ludgate Tepesinden inen bir otobüsteydin. İnanılmaz hızlı gidiyordu otobüs. Londra güzel bir yerdir. Yine de buradan ayrılmaktan mutluluk duyacağım. Bahsettiğim hanımefendiyle Londra’da tanıştım. Londra olmasaydı, muhtemelen onunla tanışmamış olacaktım ve yine Londra olmasaydı muhtemelen o da benimle ve onu benim gibi eğlendiren başka birçok şeyle karşılaşmamış olacaktı. Bunun hem iyi hem kötü yanları var.”

Kahve istemek için bir an durdu. Garsona ciddi ciddi baktı ve eline bir İngiliz altını sıkıştırıp: “Hindiba karıştırmasınlar” dedi.

Garson kahveyi getirdi. Genç adam fincana bir tür tablet attı.

“Buraya pek sık geldiğini sanmıyorum,” diye devam etti. “Peki… Sanırım artık gitmek istersin. Seni yapacaklarından alıkoymuş sayılmam pek. Londra’da yapacak çok şeyin var.”

Sonra, kahvesini içip bitirdiğinde, boş sandalyenin bir adım ötesine, yere düştü. O esnada orada akşam yemeği yiyen bir doktor ona doğru eğildi ve endişeli şefe genç adamın görünmez konuğunun gözle görülür mevcudiyetini bildirdi.

Çeviren: Zeynep Nur Ayanoğlu
"The Guest", Fifty-One Tales

Konuk
Lord Dunsany

Genç bir adam akşam saat sekizde Londra’nın gösterişli bir restoranına girdi.

Yalnızdı, ancak ayırtmış olduğu masaya iki kişilik servis açılmıştı.

Akşam yemeğini son derecede titizlikle seçmiş, bir hafta önceden postayla restorana bildirmişti.

Bir garson ona diğer konuğun ne zaman geleceğini sordu.

“Herhalde kahveden önce onu görmezsiniz” diye cevapladı genç adam. Akşam yemeğini yalnız yedi.

Yan masadakiler genç adamın özenli akşam yemeği boyunca, mütemadiyen boş sandalyeye bir şeyler anlattığını, kendi kendine konuştuğunu görmüş olmalılardı.

Çorbasını bitirdikten sonra, “Galiba babamı tanıyordun” dedi ona.

“Bu akşam seni çağırttım” diye devam etti, “çünkü bana bir konuda yardımcı olmanı istiyorum; hatta bunda ısrar ediyorum.”

Adamın, boş bir sandalyeyle konuşmayı sürdürmesi dışında sıra dışı hiçbir yanı yoktu. Kuşkusuz, aklı başında her adamın isteyeceği türden, güzel bir akşam yemeği yiyordu.

Burcunda şarabının servisinden sonra kendi kendine konuşurkenki sesi yükseldi; aşırı içerek şarap sefasını mahvetmedi.

“Bazı ortak tanıdıklarımız var” dedi. “Teb’de Kral Set’le tanıştım bir yıl önce. Senin tanıştığından beri birazcık değişmiş olabilir. Alnı bir kralınkine göre biraz dar gibi geldi bana. Keops inşa ettiği evden sen geleceksin diye çıktı. Senin için yıllar, yıllardır hazırlanıyordur herhalde. Nadiren böyle eğlendiğini düşünüyorum. Bu yemeğin siparişini bir hafta önceden verdim. O zaman, yanımda bir hanımefendiyle buraya geleceğimi sanıyordum, ama o gelmeyince sana teklif ettim. Ne de olsa o Truva Helen’i kadar güzel olacak değil ya! Helen hakikaten çok güzel miydi? Sen tanıdığında değildi, belki de. Ama Kleopatra’da şanslıydın. En güzel olduğu zamanlarda onu tanımış olmalısın.

Sen eski zamanların ne denizkızlarını, ne perilerini ne de güzel tanrıçalarını tanırsın. Bu da senin en iyi yanın.”

Garsonlar masasına geldiğinde sustu; ancak onlar gider gitmez konuyu değiştirdi. Hâlâ boş sandalyeye dönük duruyordu.

“Biliyor musun seni burada Londra’da gördüm daha geçen gün. Ludgate Tepesinden inen bir otobüsteydin. İnanılmaz hızlı gidiyordu otobüs. Londra güzel bir yerdir. Yine de buradan ayrılmaktan mutluluk duyacağım. Bahsettiğim hanımefendiyle Londra’da tanıştım. Londra olmasaydı, muhtemelen onunla tanışmamış olacaktım ve yine Londra olmasaydı muhtemelen o da ben ve benim gibi onu eğlendiren birçok şeyle karşılaşmamış olacaktı. Bunun hem iyi hem kötü yanları var.”

Kahve istemek için bir an durdu. Garsona ciddi ciddi baktı ve eline eski bir İngiliz altını aldı. “Hindibalı olmasın” dedi. Garson kahveyi getirdi. Genç adam fincana tablet gibi bir şey attı.

“Buraya pek sık geldiğini sanmıyorum,” diye devam etti. “Peki… Galiba gitmek istiyorsun. Seni yapacaklarından alıkoymuş sayılmam pek. Londra’da yapacak çok şeyin var.”

Sonra, kahvesini içip bitirdiğinde, boş sandalyenin bir adım ötesine, yere düştü. O esnada orada akşam yemeği yiyen bir doktor ona doğru eğildi ve endişeli şefe genç adamın görünmez konuğunun gözle görülür mevcudiyetini bildirdi.

Çeviren: Zeynep Nur Ayanoğlu
"The Guest", Fifty-One Tales