Vada

İki kadın tarlanın kenarında haşlama ayıklıyorlar. Seledeki soğan fidelerine tek tek bakıp, içlerinden zayıf, ince, yaralı olanlarını atıyorlar. Isıtan güneşe dönmüşler kara feraceli sırtlarını. Gökyüzü bulutsuz. Güneş ısıtmıyor.

Yeni sürülmüş tarlada çalışan adamın saçları kırlaşmış. Ayağı hafif aksıyor. Tırmıkla, uzun uzun toprağı düzledi. Soğan ekilecek yerleri setlerle ocaklara böldü. Ara sıra tarlanın başına geçip, boydan boya uzanan ocaklara baktı. Düzgün olduklarından emin olunca başka birini yapmaya koyuldu. Tüm tarlayı bölünce tırmığı bıraktı. Çapayı alıp, yan komşu tarla ile aradaki vadayı[1] açmaya başladı.

Uzun susuşların ardından yaşlı kadın; Her sene benim tarla en sona kalıyor, dedi. Sesinde ince bir sitem. Bir sene de önce ekseniz ya? Kızı bir şey diyecek gibi oldu. Sustu.

Adam özene uğraşa vadayı açtı. Defalarca iki ucuna geçip, düzgünlüğüne, kıvrımsız uzanışına baktı. Çapayı bıraktı. Terlemişti. Biraz su içti. Yanlarına gelip çömeldi, haşlama ayıklamaya başladı.

Yaşlı kadın oflaya, inleye kalktı. Belini tuta tuta ocakların sonundaki vadanın başına gitti. Yapabildiğince belini dikleştirmeye çalıştı. Dikkatle baktı. Uzunca bir süre kıpırdamadı. Sonra sesinin duyulacağı bir gürlükle; Bu vada eğri, dedi.

Adam da kadın da söylediklerini duydu. Bakıştılar. Kadın, bilmez misin anamı, dedi. Adam kalktı. Çapayı aldı. Neresi ana, nere eğri, dedi. Kayın validenin yüzü ifadesiz, Yürü hele ileri doğru. Yürüdü. Tamam. Dur. Aha ayağının dibi. Orası eğri. Adam çapayla her iki taraftan tümseği düzledi, hizaladı. Bak bakam şimdi. Baktı. Biraz aşağısı şimdi. Orayı da aynı şekilde yokladı. Şimdi? Baktı, baktı. Tamam. Şimdi tamam. Döndü. Ben bir sele haşlama daha alıp geleyim dedi. Yürüdü gitti.

Adam karısının yanına oturdu. Geçen sene, şimdi düzlediğimiz yerin beş altı metre berisini eğri bulduydu, ondan öncesi de birkaç metre aşağısını, dedi. Bilmiyor musun, bu sene değiştirdik gözlüklerini. Gözleri görmez değil. Değil ama laf olsun, iş olsun işte. Her sene bu vada eğri muhabbetini yapıyoruz. Her sene o vada eğri.

Karisono İbram selam verdi geçerken. Omzunda tırmık. Sol omuzu düşmüş. Yüzünde yorgunluk. Vadanın yanından geçerken durakladı, içinden; Genç bunlar, elleri tutuyor, gözleri de görüyor. Ama düzgün, şöyle ip gibi, dümdüz bir vada bile açamıyorlar, deyip geçti.

[1]Vada.Pomakça.Küçük su kanalı.