Tanıklar İfadeler

“Önce bir ada bulmalı… Öyle bir ad olmalı ki… Evet Ercan’ın hoşuna gitmeli… Bakalım… Evet arkadaşları.. Hımm … Evet bu iyi… Böylece.. Tabii doğrudan mücadeleye çağrışım yaptıracağım… Eminim çok duygulanacak.. Bu fırsatı kaçırmamak lazım… Başka yönetim kurulunda kimler var? Sinan bey, evet.. Biraz da şiirsellik katmak lâzım… Seviyorlar bunu… bilindik bir şiirden bir şeyler aparıp.. Hımm evet burası güzel oldu… Lan kafayı da bulacağız ha!”
- Merhaba… Yanınız boş mu acaba?
- Mer.. Merhaba.. Ta ta ta abii.. Boş , boş, buyurun…
Sokaktaki kitapçıda çalışan kasiyer kızdı bu. Küçük gözlüğü, beyaz teni, pembe avuçları ve uzun badem tırnakları ile hep dikkatini çekiyordu. Şimdi… Buradaydı!
Ağzı açık bakakaldığını kızın gülüşüyle fark etti.
- Haha! O kadar neye şaşırdınız?
- Şey, şey.. Şey ben hiiç! Yani…
- Baktım kitapların arasında falan yazmaya dalmışsınız, böldüm galiba, özür dilerim?
“ Canı cehenneme be yazmanın falan! Ne boka yaradı bugüne kadar. Ama.. Off! Hatuna bak ya! Sakin olmam lâzım, sakinsin oğlum Barış, sakin, sakin…”
- Yok, yok, öenmli değil!
- Yaptığınız iş mi?
- Na... Nasıl?
- Yaptığınız işi diyorum, o mu önemsiz?
- Yok! Yok canım. Hahaha! Hayır yani.. O önemli de…
- İşini ciddiye alan insanlar hoşuma gider.
- Be.. Ben işimi çok ciddiye alırım!
- Belli böyle kitaplı falan çalıştığınıza göre? Ne üzerinde çalışıyorsunuz?
- Şey… Bir 12 Eylül açılımı!
- Öyle mi çok ilginç? Bürokrasi, toplum ilişkilerine de değiniyor musunuz?
“ Ne dedi lan şimdi bu? Bürokrasiyle bunun ne alâkası var şimdi? Neci be bu kız? Kime bu konuyu söylesem çarpılırdı!”
- Şey tabii bir sınıf olarak proleterlerin örgütlenmesine karşı faşizan güçlerin…

Kız gülümsedi. “Bu klişeleri ben de biliyorum..” der gibi gülümsüyordu.
- Hayır… Yani sizce bir bürokrasi- sivil toplum çekişmesi yok mudur darbelerin ardında?
- Nasıl? Yani o açıdan.. Şey.. Yani… 12 Eylül bizi geri bıraktı. O olmasa ilerici açılımlar, proleterlerin egemenliğiyle, sınıfsız topluma…
- Bu arada ne yazıyorsunuz? Roman? Öykü? Sormayı unuttum da…
- Bir öykü…
- Sadece bir öykü mü?
- E.. Evet… Yani yakında bir edebiyat günleri toplantısı var, orada okuyacağım…
- Ondan sonra?
- Son.. Sonra?
- Evet.. Ondan sonra, yazmayacak mısınız?
- Na… Nasıl? Şey… Ondan sonra Ercan bir dergiyle konuşacak.. Şey.. yani konuşur herhalde. “Hele bir bekle bakalım.. Uygun zamanda bri yarışmaya sokarız seni..” dedi.
- Yaaa? Demek öyle dedi? Ne güzel…
Gözlerini kızın birbirine geçmiş parmaklarından alamıyordu. Yüzüne bakmaya cesaret edemiyordu. Koyu elâ gözleri , derin çaylar gibi yosunlu ve ürkütücüydü. Saçlarını at kuyruğu tağmıştı ve böyleyken boynunun bütün inceliği ortaya çıkıyordu. Bir de yasemin kokusu dağılıyordu ki teninden kendi aklının da ortalığa saçılmaması için ne yapacağını şaştı.
Kız “ne güzel..” demişti ama bu deyişinde içten bir takdirden ziyade, eğreti ve kınayıcı bir ton var gibiydi.
- Şey.. Ben daha önce bir yemeğe katıldım. Orada tanıştım Ercanla, ona yazdığımı söyledim…İlgilendi. Daha önce nerelerde yazdığım sordu, yeni yazmaya başladığımı, ileride onun gibi bir yazar olmak istediğimi söyledim sonra…
- Sonra?
- Sonrası işte bana bir fırsat verdi Ercan… Bu toplantıda.. Yani katılımcıların toplumsal duyarlılıklarını uyaracak bir şeyler yazmak istedim.
- HImmm? İlginç.. Katılımcıların görüşleri hakkında bir fikrin var mı?
- Yani üç aşağı,beş yukarı hepsi aynı görüşte insanlar işte, aydın falan…
- HImm… Ne yazdığınız sormayacağım, en güldüğüm sorudur: “Ne yazıyorsunuz?” Elinin körü! Değil mi? Hahaha!
- Hahahaha! Tabii canım! Zaten toplumsal duyarlığı olmayan sığ insanların işidir bunu sormak…
- Anlayamadım?
- Şey.. Yani, sanatçı yaşadığı çağın tanığıdır ya, o bakımdan…
- Kusura bakmayın ama gene anlayamadım?
“ Ben bir anlasam zaten sorun yok da.. Şimdi sana “Ben sana ölüyorum!” desem suratıma bir tane çakarsın! Bana ne ya öyküden bilmem neden anasını satayım! Sanki ötekiler yazıyor mu da? Bir bok anlıyorsam neyim şerefsizim yazdıklarından! “
- Daldınız?
- Ne? Haa! Haa tamam ne diyorduk?
- Çağın tanığı falan diyordunuz…
- Haa! Yani biz yazın emekçilerinin tarihsel işlevi… Emekçilerin yazınsal mücadelesinde, kelimelerimiz siperlerimiz, aydın olmanın toplumsal gerekliliğinin, tutarlı bir olumsallığı için…
- Bunların sizinle ilgisi ne onu anlayamadım zaten? Bu yazdıkalrınız size ilginç geliyor mu?
- Bu mücadelede bireysel burjuva zevklerinin yeri yoktur!
Kız artık ilgisinin kalmadığını göstermekten çekinmeksizin önce etrafına sonra saatine baktı.
- Benim kalkmam lazım, kusura bakmayın, aram bitti.
- Na…Nasıl yani? Şey.. Edebiyat günlerinde?..
Kız bıkkınca gülümsedi:
- Belli olmaz. Kendinize iyi bakın.
- Ta.. Tabii.. Şey en azından numaranızı, yani daha sonra?..
Kız ona dönüp bakmadan yürüyüp gitti.