Tahsin Yücel - Yalan
Öncelikle Tahsin Yücel'in "Yalan" romanı beni hayal kırıklığına uğrattı. Romanın adı ile içeriğinin hiç uyuşmadığını söyleyeceğim. Her ne kadar Yücel, romanında yaşantımızdaki yalanı ifşa etmeye çalıştığını söylese de bana kalırsa belirginleştirmeye çalıştığı tema "yalan" değil "yanılgı" olabilir. Yusuf Aksu'nun yaşamı boyunca peşinden koştuğu aslında koskocaman bir yanılgı. Etrafında zamanla biriken kişiler de bu yanılgının çevresinde öbekleşmişler. Bir tür Aksu'nun yanılgısını devralıyorlar. Yazarın kısırlaştığı nokta "yalan" diye peşine düştüğü kavramı çeşitlendirememesi; sürekli belli bir tezin peşinden gitmesi.
Tahsin Yücel'in "Yalan"ını yeni çıktığı sıralarda okumuştum. Benim, Yusuf Aksu'ya ilişkin yaşadığım en büyük sıkıntı, onun nefes almayan bir karakter olmasıydı. Aslında, Yücel'in "Bıyık Söylencesi", "Peygamberin Son Beş Günü", "Kumru ile Kumru" (başka ekleyebilir miyiz bilmiyorum. Şu an bunları anımsadım) romanlarında yer alan karakterlerle ortak bir özelliği var Yusuf Aksu'nun: O da bir "takıntı"nın peşi sıra gitmesi. "Bıyık Söylencesi"nin daha başarılı bir roman olduğunu düşünmüştüm. Çünkü, şu an adını anımsayamadığım karakter, yazarın yarattığı atmosfer içinde daha canlı görünmüştü bana; ancak "Yalan" da, kişilere can verecek atmosferi bulamadım. Yusuf Aksu ve çevresi çok abartılı ve gerçek dışıydı. Bir çağın insanının eleştirisini yapıyor yazar; ancak o çağdan olabildiğince yalıtılmış kişilikler çiziyor. "Kumru ile Kumru"yu okumamış olabileceğini düşündüğüm için naçizane düşüncelerimi döküp saçmak istemiyorum şimdi. 
Bir de "Yalan"da, "zaman"ın çok karman çorman olduğunu düşündüm. Önce 1960'lardan fırlamış insanlar gördüm; sonra bir de baktım, aslında bugündeymişiz.
Yaşar Kemal'in "Yağmurcuk Kuşu" romanı "Kimsecik" üçlemesinin ilk basamağı. Şu an ikinci kitap olan "Kale Kapısı"nı okuyorum. Üçlemeyi bitirdiğimde yorumlarımı buraya eklerim.
Yorumlarını merakla bekliyorum Abdullah; çünkü ben de aynı üçlemeyi okuyorum. 