Okudum, çeviren kişiye ve foruma taşıma sürecine emeği geçen herkese teşekkürler. Okuduğum japon öyküsü beşi geçmez, bu nedenle daha bir ilgiyle okudum. Çeviriden mi, öykünün kendisinden mi bilemiyorum, öyküde bir acemilik var, anlatımda yani; bu, süreci baştan sona net görmemi engelliyor sanki, ve bazı şeyşeri anlamamı.

Nurten Öztürk tarafından May 6th, 2009 günü 10:15 sularında gönderildi.

Re: Ryunosuke Akutagava - Burun

Akutagava'nın kıssandan hisse, dinsel mesel tarzına yakın üslubu Bir Korulukta öyküsünde kurmaca dokusunun epey altında kalıyordu. Oysa bu öyküde ilk dikkati çeken unsur bu. Keşiş'in burnuyla olan kavgalı birlikteliği nükteli dille bir oyuna dönüştürülüyor. Özellikle burnun kısaltılması noktasında iyice garip bir görselliğe bürünen öykü, sonunda eski haline dönen keşişle gücünü mesele aktarıyor.

Sanırım ben daha çok Gogol'ün Burun'u benzeri bir sembolizm ya da büyülü gerçeklik beklediğim için öykü beni bir parça hayal kırıklığına uğrattı.

Umarım yakında Haldun Taner'in "Ayak" öyküsünü incelerken de bu olgu üzerinde tekrar duracağım.

Barış Acar tarafından May 8th, 2009 günü 16:03 sularında gönderildi.

Re: Ryunosuke Akutagava - Burun

Burnu insanların egoizmini şaha kaldırıp güldüklerinde felaketinden kurtuluşunu çekemediklerinde üzüldüm kahramana. Sen gel keşişlerin başı ol ama çömezlerin bile alay etsinler. Trajikomik olan bedensel görüntünün önemsiz olduğu keşişlik öğretisinde bile insanın acizliğinin engel ya da kusrunun hakir görülmesi. Bedeni neredeyse yok sayan oruç tutan, dış görüntüye önem vermeyen keşişlerde bunu ederse sokaktaki insanların ettiği çok değil demek ki.
Abdülhamit miydi bizde Burun kelimesini yasaklatan???

Egemen tarafından Haz 1st, 2009 günü 6:57 sularında gönderildi.