Peter Bichsel - Hayvanların Dostu

Şimdi yine, hayvanları seven adamın öyküsünü yazmanın zamanıdır, o iki köpekli adamın öyküsünü, köpeklerle dolaşmaya çıkan adamın öyküsünü.

Ama bu fırsatı geçelim, öykünün zamanı var, görünüşe bakılırsa ileride hayvanları seven insanlar çoğalacak, öykü sonraları, sadece hayvan dostları olduğu bir zamanda, çok daha anlaşılmaz olacak ve hiçbir yanlış anlaşılmaya yol açmayacak. Hayvanları seven adamdan yana yazmaya vicdanımız el vermez, bizim şu iki köpekli hayvan dostundan yana, insan ona karşı şeyler yazarsa da kuşkuları üzerine çeker.

Hayvan dostumuz yaşını bilmediğimiz bir adam olsun, orta yaşlarında bir adam. Ve köpeklerle ilgilenmenin iyi olduğuna inanmış olsun. Ve adil olsun ve köpekleri hiçbir zaman şımartmasın. Sakin, kendi halinde dolaşmaya çıkan bir adam, gideceği yeri bilen bir adam. Köpeklere sıcak yiyecek vermiyor olsun, kalorilere ve vitaminlere de dikkat etsin. Bunlar bu öykünün ön koşulları.

Bunun yanısıra adam evli olsun ve köpeklerle konuşan, insanlarla nadir konuşan bir adam olmasın. İngiltere'nin dostu; büyük baş. hayvanların, sivrisineklerin, kenelerin ve diğer köpeklerin düşmanı.

Aklıma hiçbir öykü gelmezse, hayvan dostununkini bulurum. Benim kaçınılmaz öykümmüş gibi gelir, çünkü köpekler beni sever. Çoğu zaman bana iyilik ederler. Ne ki ben onlardan korkarım. Belki bu yüzden kedilere eziyet ederim, kedilerden korkmam çünkü.

Gerçi hayvan dostu bana kızacak, ve onunla ilgili öyküyü hiç istemeyerek yazıyorum. Bir öykü ve özellikle de bu öyküyü yazmak zorunda olduğum için, kendimi çok kötü hissediyorum, kendimi zorlanmış hissettiğim için.

Bu yüzden bu fırsatı bir daha geçiyorum, çoğu kez bir köpek almayı düşünüyorum;, böylelikle görevimi yerine getirmiş olurdum aslında.