Oruç Aruoba - Yürüme

Yol, kendine bir yer bulamamış kişinin özlemidir.

Neyse - varsın sen; ve ben, elbet bulacağım bir yol - varsa eğer bir yol - yada benim varsa, bir yol bulma yeteneğim – yetersem buna.

Problem:YOL Yol’u arayan kişi, ne olduğunu bilmiyor.

Russel “Aylaklığa Övgü “ düzer ama yüz küsur kitap yazmaktan da geri durmaz.

Yaratmak, geçip giden anlamı kalıcı kılmaktır.

Hem yaşadığı, hem de aktardığı ( “ yazdığı – çizdiği “ ) şeyler anlık, uçucu, kendi bağlamı içinde ayrıntıya varan önemsizlikte şeylerdir. Ama daha geniş bir bağlamda yer aldıklarında, özellikle de, içlerinde taşıdıkları anlamı alabilecek birisini bulduklarında anlamları genişler sanki – yayılırlar, dolarlar, zenginleşirler.

Çünkü felsefe, en temelde, hayretten başlar, hayranlığa ulaşır. Uygar kişi ise en üst anlamda hayret edebilen, en üst anlamda hayran olabilen insandır.
260 – Uygar kişi saygılı insandır.
261 – Sadece kişilere saygı duyar uygar kişi; bir kişinin,gerçek bir yanını gerçekten anlayınca saygı duyar. Her bir insanın saygıdeğer olabileceği yollu kanısı,bütün insanları kapsayan düşünme biçimi,buradan kaynaklanıra: bilir ki, bilseydi, her bir insanda saygı duyacak bir yan bulunabilirdi – anlayabilseydi .

Böylece de, kuşkulu insandır uygar kişi: bir türlü emin olamaz – olsa ,duyduğu güvenden kuşkulanır; yine, huzursuzluğa gider...İlkesi, ”şüphelenmiyorum, demek ki yanılıyorum”dur.

Uygar kişi uyumsuz insandır, içine girdiği her toplumsal çerçeve, garip gelir ona – bunun alışamamakla pek bir ilgisi yoktur. Çabuk alışır uygar kişi aslında bu anlamda “uyumlu”dur. Ama her seferinde “uyum” sağladıktan sonra bile – en çok o zaman bu çerçeve – hatta o zaman daha da garip gelir ona.

Uygarlık aşırılılıkları dengelemektir

Uygar kişi dağınıklık içinde düzenli olabilen insandır. Kendini aşırı “tertip”lilik içinde kurutmayan;
ama, “gelişigüzellik” içinde de boğulmayan insandır.

Uygar kişi düzenli bir dünya özlemi olan insandır.

Böylece uygar kişi hem kendi yaşamına dışarıdan bakabilen, hem de kendi yaşam biçimi dışındaki yaşama olanaklarına içten bakmaya çalışan insandır

Kişi her toplumda uygar olabilir – ya da olmayabilir

Uygarlık bir çeşit bilinç olmalı eninde sonunda ( bir gelenek değil )

Neyiz ki biz zaten?! - - Anılar, ve anılar, ve anılar ve unutmalar, ve unutulmuşluklar.

Tartışırız: tartışma başlamadan önce, tartışacağımız bellidir zaten – tartışılacak konu da nasılsa bulunur: sonradan.

Ayaklarımız “geri geri” bile gitmez. Hiç gitmez.

Öyle anlar olur ki boşlukta hissederiz kendimizi – oysa bir yanılgıdır bu: çünkü, aslında, zaten, sürekli boşluktayızdır’da ancak belirli anlarda – arada bir – hissederiz bunu: Olup biten ,boşluğa düşmemiz değil boşluktalığımızı duymamızdır; çünkü duysak da duymasak da,zaten boşluktayızdır.

Zamanla ilgili çok aykırı, çelişik bir tutumumuz vardır: bir şeyler yapmak için gereksindiğimiz uzun, yoğun zaman süreleri özlenir hep; oysa, zaten sahip olduğumuz upuzun, bomboş zaman sürelerini boşuna geçirir, çar – çur ederiz

Şöyle göğüs göğüse, tam, sıkıntısız aldırmazca karşılaşamıyoruz ki – ama, bazen, pek ender...

Çıkar uğruna dost olmasak bile, çıkarlarımız sırıtır hep dostluklarımızın içinden.

Bize iyice derinden dokunan gerçeklere, laf aralarından ve dolandırarak dışa vururuz.

Her şeyi, hep geciktiririz – sonra, düşünmüş ama yapmamış olduğumuz bir sürü şeyin yükü, birden, aniden, tek bir günde, gelir, yüklenir omuzlarımıza.

Ekinlerimiz ürünlerini ekilmeden verirler, ektiklerimiz de ürünsüz, kuruyup giderler.

Ne çok insan, ne çok şey düşünmüştür zaten bizden önce – bizim şimdi düşündüğümüz bir şeyin, daha önce düşünülmemiş olması olanaklı mı ?

Mirasçılarızdır hep – kimlerin, ve, nelerin. - olduklarımızın, olamadıklarımızın, olmak isteyip de olabildiklerimizin, ve olamadıklarımızın, olmak zorunda kaldıklarımızın, ve olmamak zorunda kaldıklarımızın – ama, hep olduklarımızın.

Yaşamımızdaki boşlukları, ötekilerinin yaşadıklarıyla doldururuz – deliklerimizi onlarla tıkarız.

Bütün dert,ötekilerle bir arada yaşamak zorunda olup, bir arada yaşamaya dayanamamamızdır

Yaşamımızı yaşadığımızla,sanki, şüphe götürür gibi.

Oruç ARUOBA - Yürüme