Mektuplar

MEKTUPLAR
İnsanın ancak ailesinden alabileceği bu sorgusuz ilgi belki de yaşamı boyunca karşılaşabileceği en yoğun, en karşılıksız sevginin tezahürüydü.
Bir zarfı açmak kadar kalbi titreten ne vardır. Zarf mahremiyettir, mahrem olmasa da satırlar. Bir köşeye çekilinir, yalnız okunur mektuplar.
xxx
Aslında biraz düşünüldüğünde pek o kadar eskilerde olmayan, ama yine de geçmişlerde bir zamanlarda mektuplar yazılırdı. Bu mektupların bir başkalığı, kendine özgü bir büyüsü, bir sıcakılğı olurdu. İlkokula gittiğim günlerden anımsadığım, ilk çizebildiğim resimlerden birisi; muhtemelen güvercin olan, gagasının arasında mektup zarfı tutan, uçan bir kuş resmiydi. Kimseden gelmeyecek bir mektubun tortop ettiği yüreğimin köşelerinde, derinliklerinde belki daha o zamanlar varlığını bilmediğim o insanlara karşı mektubun simgelediği, onun elle tutulur kıldığı bir merak bir gitme isteği olurdu ellerin arasındaki zarfta.
xxx
Kendisinden mektup alabileceğim uzaklardaki bir kentte, bir şehirde, hele hele okyanuslar ötesi ülkelerin birinde hiçbir yakınım, hiçbir tanıdığım, dostum, arkadaşım olmadığı halde yine de güzeldi bir mektubu düşlemek.
xxx
Daha sonra, biraz büyüdüğümüzde mektuplar değil ama pusulalar dolaşırdı el altından, manilerin, sevgi sözcüklerinin karalandığı.
xxx
Mozart; 3000’e yakın mektup yazmış...

Sevgililer bir yer kararlaştırır, kendi aralarında, bilmem neredeki ağaç kovuğu, dutluktaki viranelikte bir taşın altı, pusulalar, mektuplar oralara bırakılır, sevgililerce aralardan alınır gizli gizli.
xxx
(Van Gogh kardeşi Teo’ya 650 mektup yazmış.)
xxx
Fetişist bir tapınmayla açılan mektup katları, sevgilinin elinin değdiği kağıdın kutsallığı, kalbi saran sözcüklerin tılsımı. Ayrılanların, ayrılıkların, biraz sonra yanından gidip olmayacak sevgilinin her dem var olduğunu kanıtlar, uzun soğuk gecelerde yastığın altına, koynuna konmuş sıcak bir mektup.
xxx
(Voltaire altmış yıl boyunca bilinmeyenlerin yanında bilinenlerinin 18 000’i bulduğu, çeşitli kişilere mektuplar yazmış.)
Dostlara, sevgililere yazılır mektuplar. Ayrılıklara, uzaklara, özlemlere bir direniştir mektuplar. Uzaktaki özlenenle geceyarıları, kağıt kalem önünde sessiz bir sohbet, karşılıklı konuşmadan bir iç dökme, mutlu, mutsuz bir dertleşmedir onlar. Alanın ellerinin, parmak uçlarının dokunacağı bembeyaz kağıda yüreğinin sımsıcak dokunuşlarını işlemektir mektup. O bir kuytuda, kıyıda köşede yoğun bir duygusallıkta yazılır.

( Çiğ damlası göle dedi ki: Sen nilüfer yaprağının altındaki büyük çiğ damlasısın, ben de üstündeki küçük çiğ damlası) Tagore. Dostluğa bak!

Üzgünüm! Yine kaynağım yok. (Kaynaksızsa daha kolay yok sayılabilir mi acaba?)