Lord Dunsany - Küçük Bir Ahlâk Masalı

Küçük Bir Ahlâk Masalı
Lord Dunsany

Bir zamanlar dans etmeyi yanlış olarak gören ağırbaşlı bir Bağnaz vardı. İnançları uğruna pek sıkı çalışırdı. Onunki çok tutucu bir hayattı. Danstan nefret edenlerin hepsi onu severdi. Dans etmeyi sevenler de ona saygı duyarlardı. Onlar: “O çok temiz ve iyi biri ve nuruna uygun olarak hareket ediyor” derlerdi.
O, dansa giden yolları kapatmak için çok şey yapar ve bir sürü pazar eğlencelerinin kapatılmasına yardımcı olurdu. Gençlerin aklını çelen hayalperest türlerin dışında birkaç şiir türünden hoşlandığını söyler ve hep siyah giyinirdi.

Ahlakla çok yakından ilgili ve oldukça samimiydi. Dünyada onun dürüstlüğüne ve uzayıp giden bembeyaz sakalına karşı duyulan çok büyük bir saygı vardı.
Bir gece Şeytan rüyasında ona göründü ve “İyi iş çıkarttın.” dedi.

“Defol!” dedi oturaklı adam.

Şeytan: ”Hadi, yapma dostum” dedi.

“Bana ‘dostum’ diye hitap etmeye nasıl cüret edersin!” diye cesurca cevap verdi bilge.

Şeytan: “Hadi dostum, dans edecek çiftleri sen ayırmadın mı? Onların kahkahalarına ve lanetlenmiş neşelerine sen gem vurmadın mı? Benim siyah kılığıma sen bürünmedin mi? Ya dostum, sen, cehennemde otururken insanların mutlu olduklarını, tiyatrolarda ve parklarda şarkı söylediklerini, danslarından sonra ay ışığı altında fısıldaştıklarını duymanın ne kadar lanet bir şey olduğunu bilmiyorsun.” dedi ve dehşetle beddua etmeye başladı.

Bağnaz adam: “Onların kalplerini o şeytani dans etme arzusuyla dolduran sensin ve siyah, tanrının kendi kılığıdır, senin değil.” dedi.

Şeytan kibirli kibirli güldü ve:
“O sadece saçma renkleri, güneye bakan tepe yamaçlarındaki gereksiz tanları, güneş yükselmeye başlar başlamaz uçuşmaya başlayan kelebekleri, dans etmek için gelen aptal çiftleri, ılık ve çılgın batı rüzgârını ve hepsinden kötüsü o habis aşk tesirini yarattı.”

Ve şeytan tanrı aşkı yarattı dediğinde erdemli bilge yatağına oturdu ve “Küfür, İFTİRA!” diye haykırdı.

“Doğru!” dedi şeytan ve ekledi: “Hasat zamanı ay göğe yükseldiğinde ikişer ikişer konuşan ve fısıldaşan köylü aptalları gönderen ben değilim, onları dans ederken görmek dayanabileceğimden çok fazla”

“Öyleyse, doğruyla yanlışı karıştırmışım; ama kalkar kalkmaz seninle yine de savaşacağım”

“Yo, hayır, bu uykudan uyanmayacaksın.” dedi Şeytan.

Neden sonra uzaklarda bir yerlerde cehennemin siyah çelik kapıları açıldı ve o ikili kol kola içeriye çekildiler. Kapılar onların ardından kapandı, onlar cehennemin derinliklerine doğru uzağa ve daha uzağa kol kola yürüyerek gittiler. Dünyada önemsediği kişilerin kendisi gibi kötü olacağını bilmek o Piskoposun cezası olmuştu.

Çeviren: Abdulvahid Coşkun

"A Moral Little Tale", Fifty-One Tales

Küçük Bir Ahlâk Masalı
Lord Dunsany

Bir zamanlar dans etmeyi yanlış olarak gören erdemli bir Piskopos vardı. Prensipleri uğruna çok sıkı çalışırdı. Onunki çok acımasız bir hayattı. Danstan nefret edenlerin hepsi onu severdi. Dans etmeyi sevenler de ona saygı duyarlardı. Onlar:“O çok temiz ve iyi biri ve feyzine uygun olarak hareket ediyor” derlerdi.
O dansa giden yolları kapatmak için çok şey yapar ve bir sürü pazar eğlencelerinin kapatılmasına yardımcı olurdu. Gençlerin aklını çelen hayalperest türlerin dışında birkaç şiir türünden hoşlandığını söylerdi. Her zaman siyah giyinirdi.

Ahlakla çok yakından ilgili ve oldukça samimiydi. Dünyada onun dürüstlüğüne ve uzayıp giden bembeyaz sakalına duyulan çok büyük bir saygı vardı.
Bir gece Şeytan rüyasında ona göründü ve “İyi iş çıkarttın.” dedi.

“Defol!” dedi erdemli bilge.

Şeytan: ”Hadi, yapma dostum” dedi.

“Bana ‘dostum’ diye hitap etmeye nasıl cüret edersin!” diye cesurca cevap verdi bilge adam.

Şeytan: “hadi dostum, dans edecek çiftleri sen ayırmadın mı? Onların kahkahalarına ve lanetlenmiş neşelerine sen gem vurmadın mı? Benim siyah elbisemi sen giymedin mi? Ya dostum, sen cehennemde otururken insanların mutlu olduklarını, tiyatrolarda ve parklarda şarkı söylediklerini, danslarından sonra ay ışığı altında fısıldaştıklarını duymanın ne kadar lanet bir şey olduğunu bilmiyorsun.” dedi ve korku dolu bir halde lanet okumaya başladı.

Piskopos: “Onların kalplerini o fena dans etme arzusuyla dolduran sensin ve siyah, tanrının kendi kıyafetidir, senin değil.” dedi.

Şeytan kibirli kibirli güldü ve:
“O sadece saçma renkleri, güneye bakan tepe yamaçlarındaki gereksiz tanları, güneş yükselmeye başlar başlamaz uçuşmaya başlayan kelebekleri, dans etmek için gelen aptal çiftleri, ılık ve çılgın batı rüzgârını ve hepsinden kötüsü o aşkın lanet etkisini yarattı.”

Ve şeytan tanrı aşkı yarattı dediğinde erdemli bilge yatağına oturdu ve “iftira, İFTİRA!” diye haykırdı.

“Doğru!” dedi şeytan ve ekledi: “Hasat zamanı ay göğe yükseldiğinde ikişer ikişer konuşan ve fısıldaşan köylü aptalları gönderen ben değilim, onları dans ederken görmek dayanabileceğimden çok fazla”

“Öyleyse, doğruyla yanlışı karıştırmışım; ama kalkar kalkmaz artık seninle savaşmayacağım”

“Yok, hayır, bu uykudan uyanmayacaksın.” dedi Şeytan.

Ve uzaklarda bir yerlerde cehennemin siyah çelik kapıları açıldı ve o ikili kol kola içeriye çekildiler. Kapılar onların ardından kapandı, onlar cehennemin derinliklerine doğru uzağa ve daha uzağa kol kola yürüyerek gittiler. Dünyada önemsediği kişilerin kendisi gibi kötü olacağını bilmek o Piskoposun cezası olmuştu.

Çeviren: Abdulvahid Coşkun

"A Moral Little Tale", Fifty-One Tales