Lord Dunsany - İstakoz Salatası

İstakoz Salatası
Lord Dunsany

Colquonhombros Sarayı’nın etrafını dönerek tırmanıyordum. Tehlikelerle dolu bir yoldu bu. Benim çok aşağılarımda, durgun alacakaranlıkta, oraların açık havasında, dağların yalçın tepelerine uzandıklarını güç bela görüyordum.

Bir burç duvarı veya bir taraça boyunca değil, aksine tam da duvarın dimdik ön cephesinde tırmanıyordum, iri kaya parçalarının birleştiği yerlerde ayak koyacak nereyi bulursam oraya basarak.

Ayaklarım çıplak olsaydı, işim bitmişti. Neyse ki üstümde geceleri giydiğim tişört, ayağımda da dayanıklı deri botlarım vardı. Botlarımın yan kısmı, o dar yarıklara bir şekilde tutunuyordu. Parmaklarım ve bileklerim acıyordu.

Eğer bir anlığına durmam mümkün olsaydı, alacakaranlık içinde uzanan aşağıdaki dağların korkunç zirvelerine ikinci bir bakış atmaya çelinebilirdi aklım ve bu da ölümcül olurdu.

Bunun rüyadan ibaret olması meselenin bir yüzü... Rüyalarda düştüğümüz olmuştur daha önce, ancak şu da iyi bilinir ki eğer o düşüşlerden birinde yere çarparsanız, ölürsünüz. O tehditkâr zirvelere baktığımda anlamıştım ki korktuğuma benzer bir düşüşün akıbeti bu olacaktı. Derken devam ettim.

Hayatınız, ulaştığınız kaya parçalarındaki boşluklara bağlı olduğunda, bu farklı kaya parçalarının farklı farklı duyuşlara sebep olması tuhaf şey. Her biri aynı beyaz ışıkla parlayan ve her biri eski kralların zabıta memurları tarafından diğerleriyle eşlenilmek üzere seçilmiş kaya parçaları… Aralarındaki boşluklar alışık olmadık bir şekilde birbirinden farklıydı. Birinin dehşetinden paçayı kurtarmak ne fayda! Çünkü bir sonraki kaya parçası, bambaşka bir destek sunuyordu size veya ölümün pençesine başka bir şekilde itiyordu sizi.

Bazıları tutunmak için fazla keskindi, bazılarınınsa tutunulacak yeri yoktu; tutunulacak yeri en sağlam olanlar ise en çabuk şekilde dağılıyordu. Her kaya, bir diğerinden başka türlü bir dehşet barındırıyordu. Hem sonra, arkamdan beni takip eden o şeyler vardı.

Ve nihayet, uzun sure önce deprem, şimşek çakması veya savaş yüzünden oluşmuş bir gediğe vardım. Etrafını dönmem için, bin fit aşağı inmeliydim. Bunu yaparken, onlar da benimle gelecekti; çünkü henüz bahsetmemiş olduğum bazı samur kürklü maymunlar bütün akşam boyunca beni izlemişti. Bunlar, kaplan gibi dişleri olan ve o duvar üzerinde doğup büyüyen şeylerdi. Öyle veya böyle daha öteye gitmemin oluru yoktu. Kendisine ait duvara tırmandığım kralın ne yapacağını da biliyor değildim. Ya düşüp işimin bitmesinin, ya da durup o maymunları beklemenin zamanı gelmişti.

Neden sonra, bir iğne geldi aklıma. Baştan savularak, başka dünyadaki bir kravattan çıkarılıp, parıldayan o duvarın yükseldiği dünyaya doğru aşağı fırlatılmış ve şimdi, eğer talihsizlik eseri yerinden olmadıysa, yatağımın başındaki çekmeceli konsolda duran iğne. Maymunlar çok yakındaydı. Parmaklarımın kaydığını bildiklerinden ve o şeytani dağların zalim zirveleri bana onlardan daha nihai olduğundan, acele ediyorlardı. İrademin ümitten yoksun çabasıyla, iğnenin durduğu çekmeceli konsola doğru uzandım. El yordamıyla aradım iğneyi. Buldum! Koluma geçirdim onu. Kurtuldum!

Çeviren: Zeynep Nur Ayanoğlu
"Lobster Salad", Fifty-One Tales

İstakoz Salatası
Lord Dunsany

Colquonhombros Sarayı’nın tehlikelerle dolu dışında dönerek tırmanıyordum. Benim çok aşağılarımda, durgun alacakaranlıkta, oraların açık havasında, dağların yalçın tepelerine uzandıklarını güç bela görüyordum.

Bir burç duvarı veya bir taraça boyunca değil, aksine tam da duvarın dimdik ön cephesinde tırmanıyordum, iri kaya parçalarının birleştiği yerlerde ayak koyacak nereyi bulursam oraya basarak.

Ayaklarım çıplak olsaydı, işim bitmişti. Neyse ki üstümde geceleri giydiğim tişört, ayağımda da dayanıklı deri botlarım vardı. Botlarımın yan kısmı, o dar yarıklara bir şekilde tutunuyordu. Parmaklarım ve bileklerim acıyordu.

Eğer bir anlığına durmam mümkün olsaydı, alacakaranlık içinde uzanan aşağıdaki dağların korkunç zirvelerine ikinci bir bakış atmaya çelinebilirdi aklım ve bu da ölümcül olurdu.

Bunun rüyadan ibaret olması meselenin bir yüzü... Rüyalarda düştüğümüz olmuştur daha önce, ancak şu da iyi bilinir ki eğer o düşüşlerden birinde yere çarparsanız, ölürsünüz. O tehditkâr zirvelere baktığımda anlamıştım ki korktuğuma benzer bir düşüşün akıbeti bu olacaktı. Derken devam ettim.

Hayatınız, ulaştığınız kaya parçalarındaki boşluklara bağlı olduğunda, bu farklı kaya parçalarının farklı farklı duyuşlara sebep olması tuhaf şey. Her biri aynı beyaz ışıkla parlayan ve her biri eski kralların zabıta memurları tarafından diğerleriyle eşlenilmek üzere seçilmiş kaya parçaları…

Bazıları tutunmak için fazla keskin, bazıları da duvardan çıkıntısızdı; desteği en iyi olanlar ise en çabuk şekilde dağılıyordu. Her kaya, bir diğerinden başka türlü bir dehşet barındırıyordu. Hem sonra, arkamdan beni takip eden o şeyler vardı.

Ve nihayet, uzun sure önce deprem, şimşek çakması veya savaş yüzünden oluşmuş bir gediğe vardım. Etrafını dönmem için, bin fit aşağı inmeliydim. Bunu yaparken, onlar da benimle gelecekti; çünkü henüz bahsetmemiş olduğum bazı samur kürklü maymunlar bütün akşam boyunca beni izlemişti. Bunlar, kaplan gibi dişleri olan ve o duvar üzerinde doğup büyüyen şeylerdi. Öyle veya böyle daha öteye gitmemin oluru yoktu. Kendisine ait duvara tırmandığım kralın ne yapacağını da biliyor değildim. Ya düşüp işimin bitmesinin, ya da durup o maymunları beklemenin zamanı gelmişti.

Neden sonra, bir iğne geldi aklıma. Baştan savularak, başka dünyadaki bir kravattan çıkarılıp, parıldayan o duvarın yükseldiği dünyaya doğru aşağı fırlatılmış ve şimdi, eğer talihsizlik eseri yerinden olmadıysa, yatağımın başındaki çekmeceli konsolda duran iğne. Maymunlar çok yakındaydı. Parmaklarımın kaydığını bildiklerinden ve o şeytani dağların zalim zirveleri bana onlardan daha malum olduğundan, acele ediyorlardı. İrademin ümitten yoksun çabasıyla, iğnenin durduğu çekmeceli konsola doğru uzandım. El yordamıyla aradım iğneyi. Buldum! Koluma geçirdim onu. Kurtuldum!

Çeviren: Zeynep Nur Ayanoğlu
"Lobster Salad", Fifty-One Tales