Kı(s)a-Kıs(m)adan

24 Oca 2013

Mehmet Sürücü

Her zaman kullanılabilecek bir başlık olsun diye yukarıdaki adı kullandım. Kimi zaman kısacık, basit, ama düşündüren şeyler çıkıyor. Bir başlık açsan değer mi, değmez mi? Bir sürü art arda karınca.

Her neyse. İsteyen sabah (kendine-başkasına) "Günaydın" demek için kullansın, isteyen istediği gibi.

İlk karınca benden;

“Aşk izleği sıklıkla öyküleşirken “öyküleşmediği” belirtilen hangi beden? Baştan sona bir öykünün ana teması olmaya niyetli ve buna yeterli fiziksel beden, organik bir düzenek olarak beden mi? Sembollerle yüklenmiş, kodlanmış beden mi? Bir “izlek olarak aşk” ile bir “izlek olarak beden”i karşılaştırıyorsak, evet belki bedeni tüm metninin ana teması ya da merkezi haline getirmiş, bir aşkın hikâyesini anlatır gibi, yalnızca bedeni tahkiye eden, kahramanı başlı başına beden/ler olan çok sayıda öykü ile karşılaşmıyoruz.Çünkü, bedenin anlam bilimini yazıya dökmek, tümüyle bedensel imgelerle kurulmuş bir anlatı oluşturmak, bedensel yaşamı metinselleştirmek çok kolay değildir.”
Hande Öğüt.Dünyanın Öyküsü.Sayı.6.Sayfa.115

Dünyanın Öyküsü dergisinde, edebiyatta “Aşk ve Beden” olgusunun yeterince işlenmediği, bu tür yapıtların azlığı vurgulanıp, nedenleri üzerinde sorular üretiliyor. Dikkat çekici, düşünülmesi gereken bir konu olduğunu düşünüyorum.

Konu bağlamında, Hande Öğüt’ün değinmeleri, bedenin ancak grotesk imgeler yoluyla bir anlam birimine dönüştürülebildiğini, çünkü bedenin anlatımda iktidar alanı olduğu tek edebi türün bu olduğu, çağımızdaki uygarlaşmış bedenin ise grotesk edebiyatın onu algılayışından farklı olarak sert, kapalı, katı, kuru, diğer bedenlere mesafeli, sınırlarını ve sıvılarını denetleyen, kendine hakim bir beden olarak düşünüldüğünü vurguluyor.

Günümüzde bedenin ne olduğu, ne şekilde algılandığı, hangi dokunulmazlıklarla, duvarlarla çevrelendiği şüphesiz ki sanatın yaklaşımını, sanattan bekleneni de şekillendirir.

Konunun bilmediğim tünellerinde ahkam kesecek değilim. Grotesk edebiyatın bedenle ilişkisi üzerinde bir şeyler söyleyecek bilgim yok. (Belki Barış Acar bu konuda bizlere ayrıcalık tanıyabilir.)Sadece bugün, edebiyatta, daha da daraltacak olursak öyküde beden ve aşk temalarının çokça kullanılmadığını söyleyebilirim. “Aşk” belki biraz daha kayırılmış gibi gelebilir bize ama değil. Uzun zamandır “doğru dürüst” bir aşk romanı, bir aşk filmi izlemediğimi düşünürüm bazen. Bunu benim geçkin yaşımın, dökülen saçlarım örneği, duygusal, heyecansal, hormonal kayıplarımla ilişkilendirebilirsiniz. Ama bakıyorum da, satanların, çok izlenenlerin bir yanlarından ya karanlık sokaklar, ya da kanlı sivri dişler uzamaya başlıyor. Bir alacakaranlık, bir dolunaydır gibiyor.

Soru şu, günümüz edebiyatında “Aşk ve Beden” neden bu kadar az, neden bu kadar yetersiz kullanılıyor?

Yazıdan bir bölüm linkte
http://www.dunyaninoykusu.com/tr/sayfalar.aspx?syf=41&yz=149&oku=1

Kategori: