Erkan Aslan - Avcısını Taşıyan Ceylan

Yeni öykü kitapları okumalarından ikincisi. Anlatılan, zamanın, yaşamın parçaladığı bir aile. Uzak şehirde çalışan baba, yokluğun uçurum kıyıları. Ne zaman uçuruma düşse, bir zeytin dalına tutunan anne. Bir kap zeytin.

Sesler, çocukların, annenin, dayının, babanın sesleri parçalanmış, dağılmış cam kırıkları. Önemini yitirmiş kimin daha fazla kırık olduğu artık.

"Meziyetim azdı, gücüm yok. İçimde tembel bir efendi uyanıp yuttu beni. Ben bile artık bilmem bana giden yolu. İyisi mi sen peşime düşme evlat. Yedi cennete tenezzül etmezdim de, ah efendim, siz uyanmasaydınız o uykunuzdan."

Avcısını Taşıyan Ceylan
Erkan Aslan
Alakarga Öykü
İstanbul, 2012
s. 8-14